Over het islamisme ~ Fouad Laroui
Dit boek had ik zo gauw niet gelezen als de schrijver niet geïnterviewd was op TV. Want, wat hij daar zei, klonk goed. Geloof is een persoonlijke zaak, volgens Laroui. Waarmee hij zich uitsprak tegen de bewusteloosheid die georganiseerde godsdienst zo makkelijk bij gelovigen veroorzaakt.
Maar interviews met schrijvers vertekenen weleens wat. Vijftig bladzijden las ik een ander boek dan ik verwachtte, alleen op grond van die televisiebeelden. Daarna begon ik opnieuw, maar nu in het besef een persoonlijk relaas te lezen, waarbij een soms wat tastende manier van denken hoort. Dit was niet het pamflet tegen religie waar ik het voor aanzag eerst.
Toen werd het boeiend. Ook al omdat ik door dit boek besefte nauwelijks kennis te bezitten over de Islam, of de Koran, en daarom al helemaal geen weet te hebben van hoe beide zijn uitgelegd in de loop der eeuwen.
En tuurlijk, dan vind ik het grappig om te lezen dat al de hoeri’s, of die horden smachtende maagden in hemel, weleens op een grof misverstand kunnen berusten. Druiven zijn het, die de martelaar wachten daar. Maar de taalkundige die deze vertaalfout ontdekte, publiceerde zijn bevindingen wel anoniem.
Ook dat is heel tekenend.
Want, het gaat mis als mensen hun heilige boek zo letterlijk nemen, dat dat enkel nog dient om anderen gedrag op te leggen. Of hen het denken te beletten.
RSS feeds