Way We Live Now ~ Bernard Levin
Nu ik erover nadenk: de tijd is voorbij dat ik boeken op de groei kocht. Dat er titels bestaan die me weliswaar intrigeren, maar te hoog gegrepen zijn om me nu al iets te kunnen geven. En die dan toch maar worden aangeschaft.
Dat besef maakt me plotseling oud.
Toegegeven, de remedie tegen deze vorm van ouderdom is heel simpel, door boeken te kopen in een taal die ik nu nog niet lezen kan. Bestaat er ook wat meer reden om moeite te doen weer eens echt iets te gaan leren.
Bernard Levin was een Joods/Britse journalist, die uitblonk in columns over cultuur, waarin vaak zeer veel stekelige zinnetjes stonden. Levin was ook een man wiens werk hier vrij grof verramsjt werd door de firma De Slegte. Van zijn verzamelbundels bezit ik er vijf. Allemaal daar gekocht voor een daalder eind jaren tachtig, allemaal aangeschaft op de groei.
Ik had toen nog helemaal geen plannen om journalistiek te gaan studeren; zat dus niet verlegen om voorbeelden. En de BBC was nog niet via de kabel te ontvangen, dus van het Groot-Brittannië waar Levin over schreef, was me vrijwel niets bekend.
Toch was er dus iets in die boeken van Levin dat me toen al wat zei. Ik vrees dat het die stekelige zinnetjes zijn geweest.
Vijfentwintig jaar nadat de meeste columns in deze bundel geschreven werden voor The Times, herlees ik dit boek. Inmiddels begrijp ik het meeste van waarover Levin schrijft. Snap ik zijn werk zoals de schrijver dat bedoeld zal hebben. En dan blijkt me dat hij goed is, maar niet goed genoeg om ook die overige vier bundels er nog eens bij te pakken.
Ineens zie ik de invloed van een H.L. Mencken achter Levin’s formuleringen. Bijvoorbeeld.
Maar bovenal: Levin’s wereld was een duidelijk andere dan die waarin ik nu leef. En ik ben nog niet zo oud dat me alleen nog rest om in nostalgie om te zitten kijken.
RSS feeds