Mijn botjes zijn bekleed met deftig vel ~ Ted van Lieshout
Van dit boek begrijp ik niet goed waarom het zo zeer als jeugdboek wordt aangeprezen. Daar is het te universeel voor. Lang niet alle gedichten hebben een kind als hoofdpersoon. En zelfs als dit wel zo is, laat Van Lieshout alleen maar zien hoe krachtig sobere taal kan zijn.
Papa was dood maar ik werd acht. We vierden
het niet al te blij. […]‘December’
Of het moet zijn dat boeken met plaatjes niet meer mogen boven een bepaalde leeftijd. In Mijn botjes zijn bekleed met deftig vel vult Van Lieshout zijn gedichten namelijk aan met eigengemaakte beeldende kunst. Achterin het boek staat uitgelegd welke technieken hij daarbij gebruikte.
Ik vind het wel moeilijk om te zeggen of de poëzie door de illustraties verrijkt wordt. Dit is een bijzonder fraai boek, dat zonder meer. Maar nu, een kleine twintig jaar later na de eerste uitgave, heb ik ook veel geanimeerde poëzie gezien, of gedichten die op een andere multimediale manier werden uitgewerkt. Dit is maar een klein stapje meer dan normaal. En de kunst weegt nooit meer mee als ik de poëzie aan het lezen ben. Beeld en tekst worden niet gelijktijdig ervaren.
Overigens redde ik dit exemplaar laatst voor vijftig cent uit de bak afgeschreven boeken van de plaatselijke bieb. Het boek lijkt me amper, of misschien wel nooit gelezen. Alleen aan de verkleurde sticker onder het plakplastic op de voorkant is de leeftijd af te zien.
Ik weet niet precies wat het zegt dat dit boek zo ongelezen was, maar wel doet het me vrezen.
RSS feeds