Kleine encyclopedie van het snobisme ~ Anton Moonen
Kan de ene snob wel op de andere lijken? Of met andere woorden, zijn er voorschriften te geven over wat snobisme is?
Dit lijkt mij niet, en dat zal ongetwijfeld heel elitair gedacht zijn van me. Twee mensen, of meer, met dezelfde snobismen worden al gauw een club. Een heel vervelende club.
Een boek als dit was daarom ook aanmerkelijk geloofwaardiger geweest als het een gids had geboden om andermans snobismen te leren determineren. Dat aspect zit er ook wel wat in. Moonen schreef alleen veeleer een soort zelfhulpboek, voor de wannabe die nog net iets meer snob wil worden dan hij nu is.
Maar wie eerst een kontje nodig heeft om zich ver boven alles verheven te voelen, is in beginsel een nogal klein mens.
De aardigheid in dit boek zat er voor mij vooral in dat het te lezen is als een parodie op de stijlgids voor de succesvolle man van nu, zoals medewerkers van een bepaald soort zakenbladen met regelmaat uitgeven. Waarin altijd eenzelfde reeks aan truttige adviezen terugkomen. Die schoenen kunnen wel, die net. Dit pak deugt, dat kan echt niet. Gedraag je zus onder omstandigheid zo. Dan word ook jij als ons. Dan pas deug je.
Moonen zal het allemaal niet zo bedoeld hebben. Of anders was zijn intentie subtieler dan mij opviel.
De Kleine encyclopedie van het snobisme leunt zwaar op éen idee, dat helaas lang niet krachtig genoeg is om een heel boek interessant te maken.
RSS feeds