Hersenmutor ~ Tonnus Oosterhoff
Dit is typisch een boek dat ik nu dan wel gelezen heb, maar voor boeklog liever zou negeren. De gedichten van Tonnus Oosterhoff liggen me namelijk gewoon niet. Er staat geen regel in die iets in me raakt, of aanslaat. Ik lees niets dat spontaan onthouden moet worden. Het is me allemaal net te bedacht.
De opbrengst staat me daarom in een te schril contrast met de tijd en moeite die ik aan het lezen heb gespendeerd.
Heb ik stil gelezen, heb ik hardop gedeclameerd.
Maar wat moet ik met een — willekeurig gekozen — constructie als:
Een mens is echter zo vervangbaar als een gloeilamp.
Draai in de fitting van een kapot goed mens
een nieuw goed mens en je hebt licht.[162]
Laat me daarom ditmaal maar zakelijk blijven. In Hersenmutor zijn drie bundels verzameld die Oosterhoff schreef, tussen 1990 en 2005. Opgenomen zijn: Boerentijger, De ingeland, en (Robuuste tongwerken,) een stralend plenum.
Als extraatje is een CD toegevoegd met ook alle animaties die Oosterhoff maakte van zijn gedichten. Helaas klinkt dit interessanter dan het is. De beweging in de bewegende poëzie zit namelijk vooral in het verschijnen of verdwijnen van woorden of regels. Wat dit betreft zit er nauwelijks variatie of vindingrijkheid in. Al heeft Oosterhoff dan wel nog éen gedicht gemaakt waarin de woorden verschijnen op de tonen van Bach. Maar het blijft zo’n beetje van het niveau Flash voor beginners, les twee. Prijzenswaardig als de dichter het zelf voor elkaar heeft gekregen, maar totaal onbelangrijk vergeleken met wat er verder online aan bewegende poëzie te vinden is.
Interessanter is dat in de hardkartonnen achterkaft een ruimte werd uitgespaard waar die CD inpast, zonder dat dit verder opvalt. Dat nu, vind ik wel van een voorbeeldige vormgeving getuigen.
RSS feeds