Rauwe fisken op wynfear wolkens ~ Simon Oosting
Toevallig was ik op de presentatie van deze dichtbundel in februari 2007, zonder nu speciaal voor Simon Oosting te zijn gekomen. Ik kreeg zelfs een exemplaar mee, om te recenseren. Toch ontbrak een bespreking op boeklog tot nu toe. Daar is een simpele reden voor. Ik vind het vrijwel onmogelijk iets inhoudelijks te schrijven over de gedichten in dit boek. Zelfs na ze nu inmiddels drie keer te hebben gelezen.
Nu ligt dat per se niet aan Oosting [1959]. Technisch lijkt me weinig te ontbreken aan de gedichten. Al rijmen ze dan niet, er is klankspel genoeg om ook iets te genieten te hebben bij het lezen hardop. Ook is er een samenhang tussen de verschillende gedichten, omdat die deels over verplaatsingen gaan.
Maar mijn probleem is dat ik niet zou moeten zíen dat zijn poëzie met smaak en techniek geschreven werd. Ik wil geraakt worden door zijn woorden, niet door zijn vaardigheid om die woorden op een rijtje te zetten.
| kandidaat publieksprijs? | ja |
| kandidaat Fedde Schurer-priis? | ja |
RSS feeds