Price of Everything ~ Eduardo Porter
Op het eerste gezicht biedt dit boek veel van wat economen een fundamenteel inzicht achten. Alles in het leven heeft een prijs. Zelfs doodgaan. En de journalist Eduardo Porter weet telkens handig te becijferen wat die prijs dan is, en ooit geweest is.
Tegelijk besluit het boek op het moment dat duidelijk werd dat de wereld met een enorme bankencrisis kampt. En deels komt die crisis door de enorme bubble op de huizenmarkt in de VS — woningen leken er even veel meer waard dan ze waren.
Vasthouden aan het idee dat je eigen huis een duidelijke prijs heeft, leidde op dat moment tot grote teleurstellingen, zo niet waanzin.
Prijzen zijn dus lang niet altijd zo vast als ze schijnen. En dit kan nog tot grote problemen leiden.
Maar de wereld heeft er altijd op vertrouwd dat economische groei alle problemen van dat moment eenvoudig zou oplossen. Dit was immers in de geschiedenis altijd nog gebeurd. En waarom zou het nu anders gaan?
The Price of Everything was zeker in de eerste helft een zeer verrassend boek. Alleen lijkt de inhoud me niet helemaal in balans. De betekenis van die plotselinge bankencrisis is niet helemaal verwerkt; veel hoofdstukken aan het eind vallen te summier uit voor wat ze aansnijden. Bewijzen voor wat de schrijver stelt, komen dan ineens ook uit het ongerijmde.
Over de prijs van cultuur die hij dan behandeld was makkelijk een apart boek te schrijven geweest — daarover werd veel genegeerd.
En het hoofdstuk ‘The price of faith’ eindigt dan ineens met Porter’s overtuiging dat het belang van religie alleen maar zal toenemen de komende decennia. Als er een einde komt aan de economische groei, en problemen ontstaan, zullen mensen ergens anders houvast in gaan zoeken.
Eduardo Porter heeft absoluut gelijk dat zowel de economen als de politici er altijd op vertrouwd hebben dat groei alle problemen kan oplossen. Of dat ze misschien wel niet eens andere middelen hebben om problemen op te lossen dan door economische groei te stimuleren, en te hopen dat er zo verbetering komt.
Alleen maken we ondertussen ook onze fossiele brandstoffen op, en alle andere grondstoffen. En Porter acht het wel erg optimistisch om op de vindingrijkheid van de mens te vertrouwen ook daar weer een oplossing voor te vinden.
Tegelijk verwijst hij ook naar de somberheid van Malthus [1766 – 1834], die zeker wist dat er te veel mensen zouden komen om te kunnen voeden; wat alleen maar ellende zou geven. Alleen zag Malthus niet dat de landbouw zich op dat moment revolutionair aan het verbeteren was. Zodat zijn zorgen op ons twee eeuwen later potsierlijk overkomen.
Het lijkt me daarom jammer dat Porter geen hoofdstuk heeft gewijd aan wat de prijs van angst is.
RSS feeds