Strange Places, Questionable People ~ John Simpson
John Simpson heeft met deze memoires over zijn werk als journalist een heel boeiend, maar een nogal mislukt boek geschreven. Anders kan ik het niet omschrijven. Het boek is veel te dik, maar paradoxaal genoeg ook veel te dun.
Eén man kan dus te veel hebben meegemaakt in zijn leven.
Het interessantst vond ik dit boek als Simpson ingaat op wat hem vormde, als mens, en als professioneel journalist. Zelfs de kleinzieligste kantoorpolitiek bij de BBC wordt boeiend, als daar een lekker venijnig subjectief commentaar op komt.
Het minst interessant is Simpson in de vele hoofdstukken die hij wijdt aan zijn avonturen als buitenlandcorrespondent. Jammer genoeg. Dat is omdat hij wel de conflicten opzoekt, maar vervolgens iets te snel denkt dat ook de lezer daar nog wel alle ins en outs van zal kennen. Hij gaat dan te makkelijk voor het beeld staan dat hij eigenlijk zou moeten beschrijven.
Wat me ook opviel, is dat het boek nogal wat anekdotes bevat die duidelijk vaker verteld zijn. Die steken ook af tegen de minder soepele tekstgedeelten die Simpson wel móest opnemen in een boek over zijn leven, maar waarschijnlijk liever had weggelaten. Hij is bijvoorbeeld nu aan zijn derde vrouw. Een buitenlandcorrespondent leeft onrustig. Vertrekken hoort bij het vak.
Nee, er staan te veel avonturen in den vreemde in dit boek, die daardoor allemaal iets oppervlakkigs houden. Zo was Simpson in 1989 en 1990 bij alle omwentelingen in Oost-Europa, wat als onderwerp alleen al een prachtig boek had opgeleverd. Nu blijft het bij wat praatjes, tussen zo vele praatjes meer. Kunnen die nog zo leesbaar zijn opgeschreven, is dat toch niet genoeg.
RSS feeds