Belang van Ernst ~ Tom Bouden

Dit boek vertelt het klassieke blijspel van Oscar Wilde na in stripvorm, met de vertaling van Gerrit Komrij als tekst. Het verhaal is wel verplaats naar deze tijd, en de twee liefdesparen uit het stuk bestaan ditmaal alleen uit mannen. Net als de tekenaar zich verder nog een aantal vrijheden permitteert om het verhaal wat homosueler te maken.

Dat maakt niet uit. Wilde’s teksten zijn op zich sterk genoeg om zo’n interpretatie te overleven. Blijft alleen de vraag over of de farce ook werkt in de vorm van een strip.

Bij mij lukt dit niet. Dat ligt deels aan de tekenstijl van Bouden, die de klassieke klare lijn hanteert [denk aan Kuifje]. Dit geeft de personages weinig expressiemogelijkheden, hun ogen zijn meestal twee stipjes. Verder kent deze uitgave alleen pure zwart-wit tekeningen met slechts een grijze steunkleur. Dat maakt het visueel allemaal ook niet zo bijzonder.

Maar ik denk ook dat The Importance of Being Earnest voor mij alleen als toneelstuk te verteren is. Acteurs moeten mij met hun expressiviteit door het verhaal slepen. Anders blijft het weinig meer dan een gezocht spel van vergissingen en omdraaiingen.

zie ook alles van Gerrit Komrij op boeklog

Oscar Wilde/Tom Bouden: Het Belang van Ernst
80 pagina’s
uitgeverij Atlas, 2004

Selected Journalism ~ Oscar Wilde

Oscar Wilde [1854 – 1900] was al beroemd voor hij de toneelstukken, essays, en poëzie schreef die hem blijvende faam zouden geven. Wilde had in Groot-Brittannië al bekendheid als een briljant student.

Tussen de glorie aan de universiteit en de roem als auteur was hij een tijd journalist. En ik las deze bloemlezing om een paar redenen. Eén was simpelweg de vraag waarover journalisten schreven in de jaren tachtig van de negentiende eeuw. Een andere vraag was hoe hij schreef indertijd. Of er al iets te herkennen viel aan stijl, of wit.

En dat bleek zo te zijn.

Grof gezegd heeft Wilde’s drie verschillende onderwerpen in het boek. Als beginnend journalist was hij een soort society reporter, met een prettig afstandelijk geamuseerd toontje. Wat is in, en wat niet? Dat genre bestaat nog steeds, al zijn de tijdschriften die het tegenwoordig brengen volledig anders, en in hun aanpak een stuk serieuzer, en saaier.

Verder staan er nogal wat besprekingen in van boeken, gedichten, en toneelstukken — die vrijwel allemaal compleet vergeten zijn.

Echt verbazingwekkend aan de opgenomen stukken vond ik Wilde’s steeds terugkerende aandacht voor de erkenning van vrouwenrechten. Nu was hij een paar jaar hoofdredacteur van het tijdschrift ‘Woman’s World’; dus bestond er misschien een zekere dwang om over het onderwerp te schrijven. Maar toch. Gezien de eerst opgenomen artikelen had hij gedachtenloos jarenlang vlotte stukjes over damesmode kunnen blijven publiceren. Wat dat betreft heeft dit boek mijn beeld van Wilde toch wel wat bijgesteld.

En dat was meer dan ik vooraf verwacht had, gezien de afstand in tijd, en het grote verschil met hoe journalisten nu schrijven — zelfs al is die zo typerend negentiende-eeuwse omhaal van woorden bij Wilde zelden vervelend.

Oscar Wilde, Selected Journalism
Edited with an Introduction and Notes by
Anya Clayworth
213 pagina’s
Oxford University Press, 2004