42 kilometer 195 meter
De marathon lopen is al idioot, maar in de zomer in Athene helemaal. Gerard Nijboer won dan misschien in 1982, maar die heeft daarna geen behoorlijk wedstrijd meer gelopen, hoorde ik mijzelf zeggen.
Dat was bluf. Van de marathon tijdens de wereldkampioenschappen in 1997 wist ik zeker dat een paar atleten daar nooit van hersteld waren. Maar Nijboer?
Het gesprek ging over Paula Radcliffe. De snelste vrouw over de marathon ooit, die zo graag een olympische medaille wilde hebben. Hard lopen kon ze altijd al goed, maar sprinten lukt iets minder. Dus lieten haar tegenstanders haar altijd rustig het hele eind het tempo maken, om er vlak voor de finish snel vandoor te gaan met de prijzen.
Tot ze de marathon ontdekte, en drie keer onbedreigd won. Steeds sneller.
Helaas voor Radcliffe drong het Amerikaanse TV-station NBC er op aan de marathon ’s avonds om zes uur te laten starten, in plaats van ’s ochtends zoals eerst voorzien. Het geld won van natuurlijk van het gezond verstand, dus werden de atletes een bakoven ingestuurd.
Het was de heetste dag van de spelen geweest. In de stad zinderde het asfalt nog altijd na. Zo warm was het nog dat zweten de lichamen nauwelijks hielp om afkoeling te krijgen.
Vanzelfsprekend haalde de Britse het niet onder die omstandigheden. Ze stopte na 35 kilometer. Gebroken. Heel Groot-Brittannië huilde.
Maar Nijboer? Die gaf alle Nederlandse TV-kijkers ook ooit een lichte hartaanval omdat hij onderweg stopte, terwijl hij op dat klassieke parcours eenzaam op kop lag. Zijn veter zat los en moest even gestrikt worden. Daarna ging het weer verder.
Gerard Nijboer deed nog mee aan de Olympische Spelen in Los Angeles twee jaar later. Daar poederde hij vlak voor de wedstrijd zijn voeten met de mentholtalk van mede-atleet Rudi Verriet. Nijboer had nog nooit van zijn leven zijn voeten gepoederd met mentholtalk, maar deed het toch vlak voor de misschien wel belangrijkste wedstrijd van zijn leven.
Zijn voeten zwollen tijdens het lopen op, en hij viel uit met blaren als eieren.
Dat vond ik zo dom van Gerard Nijboer dat ik niets wat hij daarna nog deed meer serieus kon nemen. Voor zo’n wedstrijd doe je niets dat niet al honderd keer is goedgegaan. Weet ik. Met de arrogante zekerheid van iemand die nooit ook maar in de buurt zal komen van de plaats om zo’n fout te kunnen maken.
Ik weet dus niet of hij nooit meer wat gepresteerd heeft na Athene.
[x]#740 fan dinsdag 24 augustus 2004 @ 23:12:08
