Mooi lullen ii
Jij was een paar maanden terug link op minister Donner, omdat hij de journalistiek kapittelde. Toen hij zei dat journalisten vaak onzorgvuldig waren, en hun vrijheden misbruikten. En dat het opmerkelijk was dat iedere andere bedrijfstak hard op zulke fouten afgerekend zou worden, maar de journalistiek nu net nooit.
Ja.
Dan zul je wel blij zijn dat hij er nu ineens wel weer alles aan wil doen om de vrijheid van meningsuiting te beschermen.
Dat zijn twee heel verschillende dingen. Allereerst liet Donner in die vreselijke toespraak van toen duidelijk zien niet te begrijpen wat vrijheid inhoudt, en wat zijn rol daarin is.
Als minister van Justitie mag die man van mij best kritiek geven, maar alleen als hij daarbij ook werkelijk man en paard noemt. Zodra hij, in functie, in algemene afkeurende woorden die enorm gevarieerde mediasector lekker makkelijk over éen kam scheert, zegt hij eigenlijk dat het jammer is dat er geen censuur meer bestaat.
Dat is nu net wat hij als aangewezen verdediger van onze vrijheden nooit en te nimmer mag doen, en waarom de kamer in een motie om zijn aftreden had moeten vragen. Als die kamerleden iets aan vrijheidsbesef hadden gehad.
Maar de overheid heeft zich ook principieel niet met de media te bemoeien. Behalve als duidelijk is dat bepaalde bevolkingsgroepen niet bediend worden door de reguliere massamedia; dan moet de overheid juist bijspringen om te waarborgen dat die pluriformiteit wel mogelijk wordt.
En waar kan ik terecht met mijn klacht als hoger opgeleide blanke man niet genoeg cultuur op televisie te zien, of discussieprogramma’s met een beetje niveau in plaats van al die gezellige talkshows met hun overbekende gasten?
Alle kranten zullen zo’n klacht graag afdrukken op hun ingezonden brievenpagina’s. Dat bevestigt ze heerlijk in hun eigenwaan.
Maar, er is natuurlijk wel gewoon overheidsbemoeienis met de media. We hebben een publieke omroep die totaal niet functioneert. Waar allerlei omroepjes prachtige eigen kantoren hebben, en een volledig bezette staf, zonder ooit maar iets opmerkelijks te brengen. Zoals Gerrit Komrij het noemde: een kerncentrale die elke dag het wonder van een lucifersdoosje produceert.
De politieke partijen zijn ook omroepen, wist je dat? Volgens de mediawet moet elke organisatie met zendtijd een omroep zijn, of omgekeerd. Daardoor hebben we iets van driehonderd publieke omroepen en omroepjes.
Tot een paar jaar geleden moest iedereen die muziek of video op zijn website zette ook een omroep worden, volgens de wet. Maar dat wordt nu maar door de vingers gezien.
Die publieke omroep is er toch gewoon alleen om uitgerangeerde politici nog een tijdlang goed betaald werk te geven. En status.
Maar goed, de vrijheid van meningsuiting had je het net over. En zonder dat je het zegt, de paradoxale boodschap daar weer achter dat die vrijheid het best te beschermen is door nogal wat andere vrijheden grondig in te perken. Alleen daarom al daarom vertrouw ik het vrijheidsbesef van Donner trouwens niet. Als nu wordt voorgesteld om het terrorisme te bestrijden, waar niemand op tegen is, betekent dat bijvoorbeeld dat van jou en mij zo meteen minstens zes maanden bewaard blijft waar we zoal hebben rondgelopen met ons mobiele telefoontje.
De verkeersgegevens.
Alleen voor het geval dat. De mogelijkheden om het telefoonverkeer af te tappen zijn trouwens al een stuk verruimd inmiddels.
Want, het recht op anonimiteit is geen grondrecht waarschijnlijk.
En het recht om met rust gelaten te worden ook al niet. Heb je al een geldig paspoort, trouwens? Nog een paar weken, dan ben je verplicht altijd een identiteitsbewijs bij je te dragen.
Verplicht om het te kunnen tonen
Dus zal je het toch ook bij je moeten hebben. Nee, maar om op de moord op Theo van Gogh terug te komen – want daar wil jij het toch over hebben – wat mij in al dat opgewonden gekakel daarover nu net enorm tegenstaat, is dat gedaan wordt dat die vrijheid van meningsuiting ineens boven alle ander burgerrechten gesteld wordt. “Iedereen moet toch kunnen zeggen wat die vindt…”
Zoiets zei je al
Toen in New York het stof van de Twin Towers nog door de lucht dwarrelde, nam het Amerikaanse Congress al de Patriot Act aan. Zonder dat de meeste voorstemmers ook maar wisten wat daar instond. En die Patriot Act nu, houdt onder meer in dat als jij van terreurdaden verdacht wordt, je voor onbepaalde tijd vastgehouden kunt worden, zonder dat daarbij de normale rechtsbepalingen gelden. Zoals dat je recht hebt op een advocaat, of het recht hebt om te horen waarvan je nu precies verdacht wordt. Waarmee gewoon een fundament onder de rechtstaat is weggenomen.
En jij vertrouwd Donner niet, dus zo meteen krijgen we hier ook een anti-terreurwet, volgens jou.
Opmerkelijk genoeg is Donner hier ineens de remmende factor, en toont onze minister van binnenlandse zaken zich ineens de schuimbekkende fanaticus. Of die Zalm, met zijn oproep tot oorlog. Maar er zijn eerder al maatregelen voorgesteld om terroristen buiten het recht te plaatsen. Als onze geheime dienst iets tegen jou heeft, kun jij daar zo meteen op veroordeeld worden, zonder dat je advocaat inzicht krijgt hoe dat bewijs verkregen is. Dat gaat heel ver.
Je hebt mooi lullen, maar er wel moet iets gebeuren, lijkt me.
Waarom? Waarom moet er nu, in de emotie van dit moment ook maar iets besloten worden? Omdat er toevallig even draagvlak voor vèrstrekkende maatregelen is, waarvan iedereen denkt dat ze alleen over anderen gaan?
Ik zie vooral dat. En wat ik ook zie is emotiepolitiek, en overvloedige media-aandacht voor iedere idioot die iets roept dat in rustiger tijden overspannen had aangedaan.
[x]#887 fan dinsdag 9 november 2004 @ 00:00:05
