Sleepnetwet
Overwegingen | week 12
Het beste aan die onverwacht gunstige uitslag van het referendum woensdag zal zijn dat er voor het eerst iets van bewustzijn lijkt te bestaan over privacy in Nederland. Helemaal bij de jongeren; die stemden massaal tegen.
Voor het eerst weer sinds de protesten tegen de volkstelling begin jaren zeventig dan.
Privacy is geen simpel onderwerp. En mij intrigeert het toch, al vijfentwintig jaar inmiddels. Niet eens alleen uit de elementaire wens gewoon met rust gelaten te willen worden. Door wie dan ook. Maar inmiddels juist omdat privacy-vraagstukken nogal principiële kanten hebben.
Want, is dit de samenleving waarin wij willen leven? Waarin bedrijven online momenteel ons gedrag zo goed in data hebben weten te vangen, dat ze in staat zijn om dat gedrag stiekem bij te sturen — door ons enkel gekleurde informatie voor te zetten online?
Bescherming tegen de gulzigheid waarmee de Facebooks van deze wereld ons in kaart brengen, en manipuleren, moet dan van de overheid komen. Alleen heeft die er zelf ook zo’n vervelend handje van om databases aan te leggen over ons; zonder zich te bekommeren over de kwaliteit van de opgenomen informatie.
Ik schreef daar al zo veel vaker over.
Dus zie ik ook dat de machtsgreep in de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv), die het de geheime diensten mogelijk maakt het internetverkeer van iedereen op te slaan, past in een patroon; en daarmee eerder een symptoom is, dan een nu even bestreden kwaal.
Toen in 2005 werd aangekondigd dat de vingerafdrukken die iedereen moest afstaan voor een nieuw paspoort, of een ID-kaart, ook centraal zouden worden gaan opgeslagen, duurde het wel erg lang voor anderen dan ik daar het probleem van inzagen. Alleen al omdat geen publiek medium er over berichtte.
Zo zou het ook tien jaar duren voordat duidelijk werd dat zeker een kwart van de afgenomen vingerafdrukken nooit correct was vastgelegd.
Was er ondertussen ook de verplichte dataretentie nog, die het de telecombedrijven en internetproviders verplichtte om alle metadata vast te leggen over ons communicatiegedrag. Het Europees Hof moest er aan te pas komen om uit te leggen dat dit tegen alle privacy-regels inging. Onze politici was dat tien jaar lang niet aan het verstand te peuteren geweest.
In de aanloop naar het referendum zag ik op TV zowel onze minister-president als de minister van Binnenlandse Zaken aantoonbaar liegen over de Wiv — anders dan zij beweerden hadden de geheime diensten de bevoegdheid al om kabels af te tappen; voorwaarde was alleen dat dit gericht moest gebeuren, en niet willekeurig zoals nu ineens mag.
En als politici zeggen: vertrouw ons toch vooral. De Nederlandse overheid heeft het beste met u voor. Dan moeten ze zeker niet zo makkelijk aantoonbaar gaan liegen. Want dan kan ik dezulken echt geen tel meer serieus nemen. Dan zijn het domweg bullshitters.
Geen is trouwens ooit in staat gebleken om uit te leggen waarom grondrechten er zo weinig toe doen. Of om te verklaren hoe de Nederlandse overheid als enige in de wereld in staat is om eenvoudige statistische wetten te weerleggen. De wereld wordt er niet veiliger van door zonder benul nog meer data vast te leggen. Daar neemt het tal valse positieve meldingen hoogstens sterker van toe.
Dus weet je ook: omdat basale kennis over dataverzamelingen er nooit toe heeft gedaan, er zal niets met de uitslag van dit referendum gaan gebeuren.
Ziet ook het dossier privacy op boeklog.
[x]#13909 fan zondag 25 maart 2018 @ 11:18:04
