Campert
De Liefde Moe
De liefde kent de tijd te goed
uren sterven als tantes op zondag.Is het voorjaar? is het winter?
De bomen ontvangen de wind en buigen.Mijn verlangen is moe, mijn adem tandenloos.
Ik ben het lichaamsdelen noemen moe,
zoals wij deden, tintelend van ontdekking.
Ik ben de liefde moe.Alles gaat nu zwerven, door de wind verjaagd:
mijn handen, haar handen, mijn woorden,
seizoenen… wij nemen de pijn mee,
volgen de snelle liefde en sterven.
Ik zal zeker sterven, zwervend,
de liefde zoekend waar hij al eerder was,
tandenloos en moe.Remco Campert (1927)
Dit gedicht hoor ik bij het lezen zoals Bram Vermeulen het zong, op de boekenweek-cd Denkend aan de Dapperstraat uit 1994. Toen cd-i nog het formaat met toekomst was. Tegenwoordig heb ik niet eens een cd-speler meer die dit schijfje kan afspelen, juist omdat een gedeelte van de opgeslagen informatie in dat cd-i formaat is.
Van deze website trouwens, met heel wat Engelse vertalingen van klassieke Nederlandse poëzie.
[x]#989 fan donderdag 6 januari 2005 @ 00:06:37
Ronald op 7 januari 2005 @ 22:39:58
Zo hoor ik Deelder als ik Deelder lees