Laat alle stijlbloempjes bloeien

Fabian R. W. Stolk bespreekt de roman Emoticon van Jessie Durlacher op zinsniveau:

Aantrekkingskracht kwam voort uit genetica, dacht Ester zo onverschillig mogelijk
(298; het personage denkt, zoals de auteur schrijft)

Het heerlijke van een vreemd land, een andere taal, was dat je jezelf van de wortel af opnieuw kon opbouwen, dacht ze.
(300; vanuit het fundament opgroeien, is hier bedoeld)

Aan haar onvoorstelbaar lange, lenige en licht gebruinde lichaam zat alleen een piepklein zwart slipje.
(309-310; mooi contrast, nietwaar)

Het zwijgen dat ze nu liet volgen was intens
(311; het schrijven dat ze doet is erbarmelijk)

Een vreemde, onschuldige verhouding ontstond tussen hen, waarin echte verliefdheid ontbrak maar waardoor desondanks alles wat ze die dagen zagen en deden omgeven was door een waas van volmaakstheid, en daarmee ontzettend veel op verliefdheid leek.
(317)

Dit boek is overigens onlangs genomineerd voor De Gouden Doerian; de prijs voor de slechtste roman van het jaar. Mevrouw Durlacher heeft er drie jaar van haar leven aan besteed.


[x]#1086 fan dinsdag 22 februari 2005 @ 23:04:31


© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden

5 kommentaren

sylans  op 23 februari 2005 @ 20:45:05

Ik vind die Stolk een flauwe vent.
Hij kan beter zelf eens een boek gaan schrijven dan voortdurend zeiken over anderen. We kunnen hem dat per mail laten weten op dit adres fabian.stolk@let.uu.nl

sylans  op 23 februari 2005 @ 20:52:35

En trouwens in het niet te onderschatten dagblad Spits stond deze voortreffelijke quote: ‘De schrijfster weet vanaf het begin een gevoel van naderend onheil op te roepen, een onderhuidse spanning die je door het verhaal heentrekt. Durlacher investeert een hoop emotionele betrokkenheid in haar personages, zodat het ook echt pijn doet wanneer het met ze misgaat.’ – Spits

eamelje.net  op 23 februari 2005 @ 21:04:56

Boekhandelaar Jaap van Straalen – jurylid van de Gouden Doerian – geeft op het weblog van Adriaan Jaeggi een aardige overweging mee.

Schrijfsters zoals Jessica Durlacher worden bijna altijd afgekraakt in de kritiek, en toch door het publiek gevroten. Dus op zinsniveau mag het dan misschien soms behoorlijk kreupelen, op verhaalniveau werkt het blijkbaar wel voor velen.

Overigens ben ik me ook bewust dat op mijn eigen weblog taalkundig wel het een en ander aan te merken zal zijn. Zo hanteer ik regelmatig de zin zonder werkwoord. De gesel die Stolk hier hanteert, werkt voor mij ook als gedachtensteuntje.

eliane  op 24 februari 2005 @ 13:49:00

Staat die s in volmaakstheid er echt?

eamelje.net  op 26 februari 2005 @ 19:38:16

Nee, bij controle in de boekhandel bleek er gewoon “volmaaktheid” te staan in die roman. Maar ik geloof ook niet dat die zin daarom geciteerd werd.