Máh-ná-mah-ná
De eerste muziek die ik mij kan herinneren – en meer is dan een voor mij gezongen kinderliedje – moet wel het liedje “Máh-ná-mah-ná” zijn. Een beetje vreemd is dat wel, omdat dit nummer oorspronkelijk gecomponeerd werd voor een Italiaanse documentaire over het seksleven van de Zweden in 1968. De Scandinavische landen hadden als eerste de wetten op obsceniteit versoepeld, en dat was natuurlijk nieuws voor de rest van de wereld.
Maar in 1968 was ik er nog maar net.
De documentaire staat heel hoog op mijn lijstje van nog eens willen zien, al was het maar om de vraag onder wat voor beelden het liedje dan toch gebruikt is. De oerversie heeft wel iets gluiperigs lispelends; zoals Kees van Kooten ook kon zijn in zijn creatie van Vieze Man.
Het liedje van componist Piero Umiliani leverde me wel éen van mijn eerste frustraties op, als jongetje. Misschien dat ik me het bestaan daarom zo goed herinner. Zoals ik het onthouden heb, is het samengebald in éen oerscene. Mijn vader staat zich te scheren bij de geiser in de keuken, en ik ben in de woonkamer ernaast. De groene velours gordijnen zijn nog dicht.
En in het klassieke vraag en antwoordspel van het liedje deed mijn vader de máh-ná-mah-ná, maar daarop lukte mij het refreintje nog niet goed, en dat was erg. Het refrein was in die tijd trouwens nog veel meer bidi-bidibi dan tutu-tututuu. Vergis u daar niet in.
Van een bescheiden cultsucces werd “Máh-ná-mah-ná” pas een echte hit, in de uitvoering van de Muppets uit 1976, zoals hier te zien. [Ironisch genoeg is deze opname dan weer gehaald uit een Zweeds ondertitelde uitzending van de Muppetshow.]
Sindsdien zijn er talloze cover-versies van gemaakt. Van house tot heavy metal; wie even op internet zoekt kan het allemaal vinden. En welke versie ook, oorwurmen blijven het. Dit liedje blijft in het hoofd hangen.
Misschien is het daarom verbazend dat het nog zo lang duurde voor de commercie zich van het “Máh-ná-mah-ná” ging bedienen. Thans zingt een-of-ander irritant juffie het in een reclamespot voor haarverf of zoiets.
Dat overleeft het liedje ook wel weer. Net als het gebruik in de Benny Hill-show.
[x]#1566 fan zondag 27 november 2005 @ 13:56:02
Ronald op 27 november 2005 @ 14:16:09
the quistion is : who cares?
(overigens moet ik dan weer aan André van Duin denken als ik dit liedje hoor, of dat correct is is 2)