Groen vakje, dikke pijl omlaag iii
Vorige week was die enge man weer op televisie. Moleculair bioloog Cees Dekker was opnieuw te gast in een programma dat Paul Witteman presenteerde, en bijna had ik er weer over geschreven.
Terwijl ik eigenlijk alles hem gezegd heb dat er over hem te zeggen is. ik heb toen zelfs een fragment uit dat programma online gezet, dat zonder commentaar toont waarom Dekker ergernis opwekt.
Dus postte ik niets.
Maar toen kwam dat oordeel van een buitenstaander dat het niveau hier op de website daalt. En mede daardoor begon ik wat dieper na te denken over verrassing en voorspelbaarheid. En tegelijkertijd ook groeide mijn besef hoezeer de Nederlandse televisiecultuur aan elkaar hangt van herhaling.
Kijk, Dekker misbruikt het prestige dat hij verworven heeft met zijn wetenschappelijke werk om andere zaken te promoten. En blijkbaar is het zo interessant dat een gelauwerd wetenschapper ook relikitsch kan aanhangen de man overal over zijn geloof mag komen kleppen.
Maar waarom verbaast me dat toch? Het zou me niet mogen verbazen.
Het is namelijk uitzonderlijk als mensen hier op televisie eens praten over hun dagelijkse bezigheden. Er is zelfs een uitgesproken terreur dat bekende vaderlanders in alle programma’s voor alles op komen draven. Of dat nu domme spelletjes zijn, of dat ze nu gevraagd wordt hun inwisselbare herinneringen te vertellen. Goed, dit sjabloondenken levert vast heel gezellige televisie op. Alleen betrek ik mijn gezelligheid liever niet van de TV.
Maar ook de zo hoog geprezen politieke praatprogramma’s bieden goed beschouwd niets. Onze meest geliefde interviewers weten uit zichzelf maar heel weinig, dus kunnen ze nooit inhoudelijk doorvragen. Om maar éen aspect te noemen dat mij mateloos ergeren kan.
Nu is het gebrek aan kennis bij de ondervragers niet eens zo’n ramp, omdat de bewindslieden waar ze mee praten ook al niet bijster veel vakkennis hebben, en al evenmin op enige visie te betrappen zijn.
Dus toont een programma als Buitenhof vooral gezellige toneelstukjes. Waarin de interviewer net mag doen of die scherpe vragen stelt [terwijl dit nooit zo is, anders zou geen politicus zich daar meer laten ondervragen].
En politici laten zich dat schijnvertoon graag aanleunen. Want zij winnen er altijd bij zo’n schijnbaar scherp interview doorstaan te hebben.
Dat weet ik allemaal wel. Maar waarom moet ik me dat zo vaak nog weer opnieuw beseffen dan? Omdat zo velen die TV-uitzendingen wel serieus lijken te nemen?
[x]#1695 fan zondag 5 maart 2006 @ 23:59:03
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
4 kommentaren
eamelje.net op 6 maart 2006 @ 14:26:07
Ik weet. In zeven haasten posten, levert ook al nooit iets op.
Eric op 9 maart 2006 @ 18:14:01
Ik ben al langer van mening dat wetenschappers die zich bezig houden met Intelligent Design ontslagen dienen te worden. Domweg omdat ze blijkbaar wetenschappelijke principes niet begrijpen. Wie Intelligent Design verklaart uit wat (nog) niet door de échte wetenschap bewezen kan worden, snapt blijkbaar niet dat wetenschap theoretiseren, toetsen en verwerpen dan wel accepteren is. Wetenschap hóórt zich bezig te houden met wat nog niet verklaard is. Intelligent Design-aanhangers zijn blijkbaar van mening dat wetenschap faalt waar het iets niet meteen kan verklaren en snappen blijkbaar niets van de fundamenten van wetenschap….
Eric op 14 maart 2006 @ 13:11:11
Oh, en wilt u geen *me* beseffen meer zeggen? Da’s le-luk!
eliane op 6 maart 2006 @ 13:26:01
Goed stukje, IJsbrand. Maar ik moest het mijn schoonvader voorlezen omdat die met een zere heup niet bij de computer kon. En al voorlezend bemerkte ik toch veel kromme zinnen…