De groei van kennis
Tien jaar geleden had ik duidelijker dan nu kunnen zeggen hoeveel ik lees op een dag. Doorgenomen kranten kwamen op een hoge stapel, de tijdschriften hadden hun eigen bergen, en de boektitels typte ik in, in een bestandje.
Inmiddels krijg ik nog éen papieren krant op zaterdag, zijn bijna alle tijdschriften opgezegd, en heeft het bestandje met boektitels zich uitgebreid tot een weblog. Daaruit is me alleen duidelijk dat ik tien jaar geleden zeker twee keer zo veel boeken las als nu. Al klopt dat ook weer niet helemaal. Toen had ik veel vaker dan op het moment boeken nodig om hun achtergrondinformatie. Tegenwoordig vervult het wereldwijde web meestal die rol van bibliotheek.
Het papierloze kantoor is bij mij wel gelukt.
Misschien moest ik toch maar eens bijhouden, hoeveel tekst ik lees online per dag. En misschien toch ook eens wat. Of waarom.
Meestal lijkt mijn wereld groter dan tien jaar geleden; koester ik de waan nu meer te begrijpen. Door dat internet. Maar als ik toevallig eens iets teruglees van eigen hand, blijkt dat ik het in 1995 niet anders zag dan nu.
Kennis opdoen, is misschien wel telkens weer verheugd ontdekken wat je allang wist. Wereldbeelden veranderen niet zo snel. Bevestiging is altijd makkelijk te vinden, hoe veel je ook leest.
En het meeste lezen is echt niet om vooruit te komen in de wereld. De dag moet ook om, op een beetje aangename wijze.
naar aanleiding van dit stuk van Stephen Strauss
[x]#2476 fan zondag 4 februari 2007 @ 18:43:59
