Privé-domein
Er is een hele website gewijd aan de boekenreeks Privé-domein van De Arbeiderspers, zo leerde ik uit NRC-Handelsblad. En het bestaan van zo’n site geeft wel iets aan over het prestige van de reeks.
Maar over jongensboeken als de Bob Evers-serie is online nog veel meer te vinden, dus laat ik niet overdrijven.
Bovendien is de tijd allang voorbij dat een koper de bladzijden nog open moest snijden, of dat een verkoopargument was dat de tekst echt uit lood werd gezet. Tegenwoordig zit het prestige van Privé-domein hem vooral nog in de immer hoge prijs. Toegegeven, het papier waarop de tekst gedrukt wordt, is prachtig. Maar verder blijven de boeken gewoon paperbacks, met een nogal kwetsbaar papieren omslag. Dat verkleurt snel.
Daarnaast vind ik de serie ook om andere redenen minder prestigieus dan vroeger. Dit komt omdat er betrekkelijk weinig Nederlandstalige auteurs in verschijnen met autobiografische teksten. Van heel wat vertalingen uit de reeks Privé-domein heb ik voor aanmerkelijk minder geld mooi gebonden uitgaven in de originele taal kunnen kopen.
Privé-domein was een kwaliteitsmerk in de tijd dat ik nog ontdekken moest wat de moeite waard was, om te lezen. In die zin had de serie zeker een tijd nut. Maar die periode is voorbij. Tegenwoordig bevreemdt het me dat sommige autobiografische boeken die aan het prestige van de reeks kunnen bijdragen nooit in het Nederlands zijn uitgegeven.
Terwijl er nogal wat onleesbare boeken onder de vlag Privé-domein zijn uitgebracht. Hiervan is de schrijver dan weliswaar beroemd, maar zijn net de dagboeken of brievenbundels uitgekozen waar helemaal niets bijzonders in staat. Dat maakt zulke boeken dan een dure miskoop. Al heb ik nooit blind nieuw een deeltje gekocht.
Op die website is een hele afdeling ingericht met informatie voor verzamelaars. Daar staan gegevens zoals welke deeltjes zeldzaam zijn, en voor welke prijzen ze doorgaans worden verhandeld hier.
Daaruit blijkt dat ik nog aardig wat schaars goed bezit. Ook al zijn dat dan vaak afgeschreven bibliotheekboeken in mijn geval. Ooit kocht ik namelijk voor een paar dubbeltjes het stuk in een muffe kelder alle deeltjes Privé-domein op uit een streekbibliotheek die alleen nog uit dozen bestond. Verzamelaars moeten die boeken niet, omdat het originele kaft er is afgehaald.
Maar ik ben dan ook slechts een lezer, geen blinde verzamelaar.
deze deeltjes uit de reeks Privé-domein zijn besproken op boeklog
[x]#2653 fan zondag 8 april 2007 @ 14:13:19
Gerard op 10 april 2007 @ 02:06:23
Eala!
In diezelfde Privé-domeinserie is het sublieme Het Treurige Beroep van Schrijver van Gérard de Nerval verschenen. “Kostbare porno” voor een kleine kring liefhebbers, aldus Geerten Meijsing, in dit geval net zo een ‘blinde verzamelaar’.
Ik geef er ook niet zoveel om, dat verzamelen. Maar dat Nerval’s boeken literaire porno mogen zijn, is me na lezing jaloersmakend duidelijk.