Zij en ik | Bespreken boeken — 2
| zij: | Het spijt me dat ik het ooit goed heb gevonden dat jij iets van onze telefoongesprekjes op je weblog zet. |
| ik: | Waarom? Je zegt vaak heel interessante dingen. |
| zij: | Jij hebt toch altijd het laatste woord. |
| ik: | Alsof ik je ook maar iets in de mond leg. |
| zij: | Neem nu die discussie over Kluun. Op je boeklog kan iedereen gewoon zien dat jij wel Turks Fruit gelezen hebt. Bijvoorbeeld. Alsof kanker daar geen rol in speelt. |
| ik: | Volgens mij schrijf ik daar ook dat ik het een zwaktebod van Wolkers vind om haar dood te laten gaan. |
| zij: | Leg uit. |
| ik: | Wordt die liefdesgeschiedenis daar boeiender door? Iemand dood maken, is wel erg makkelijk emoties afdwingen. Je personages laten sterven, is er ook bij je lezers inhameren dat de liefde, o die unieke liefde, nooit meer zo kan worden als die ooit was. Maar dat vind ik veel te zwart-wit gedacht voor een goed boek. Zulke vertelschema’s zie je verder alleen nog in sprookjes. |
| zij: | Nee, door die dood wordt het juist meer bijzonder — bijzonderder — wat er daarvoor gebeurde. |
| ik: | Ik vind het gewoon interessanter om over een grote liefde te lezen die op een normale manier misgaat. Hoe veel beiden ook van elkaar houden. Gewoon, omdat het in het leven vaak ook zo gaat. Absoluut geluk is een uitzondering. Een momentopname. |
| zij: | Misschien zijn uitzonderingen wel heel prettig om over te lezen. |
| ik: | O, vast. |
| zij: | Normaal zeg je nu iets als: over gebrek aan smaak valt niet te twisten. |
| ik: | Neuh. |
| zij: | Ben je overtuigd dan? Zo klink je niet. |
| ik: | Ik denk alleen dat we zo steeds dichter bij een definitie komen van wat ik nu een goede roman vind. |
| zij: | Die moet grijs zijn. |
| ik: | Die moet geklungel laten zien. En toch hoop op verbetering. |
| zij: | Een mens moet kunnen blijven dromen. |
[x]#2808 fan zondag 3 juni 2007 @ 16:32:42
