Zij en ik | beperkt houdbaar, redux
| zij: | Er valt me nu pas op hoe jij onze telefoongesprekjes herschrijft. Je laat vrij veel weg. |
| ik: | Hoe zo? Ik laat je nooit iets zeggen dat je niet gezegd hebt, of gezegd zou kunnen hebben. |
| zij: | Het gaat ook niet om mij. Het gaat er nu even om wat jij allemaal zei, dat vervolgens nooit op je weblog komt. |
| ik: | Sorry. |
| zij: | Ik bedoel je zo enorm vrouwvriendelijke uitspraken. |
| ik: | Ach. Je kent me. Maar ik weet nog steeds niet waar je heen wilt. |
| zij: | Wat zei jij nu over vrouwen die hun schaamlippen laten corrigeren? |
| ik: | O, dat. Ik zei zoiets als dat je wel erg weinig plezier moet hebben beleefd aan je kut, wil je daar met een mes in laten hakken door een vreemde vent. Alleen voor het mooi. |
| zij: | Precies. |
| ik: | Maar daar moest jij om lachen. En ik zei dat ook alleen op dat moment, omdat ik jou altijd aan het lachen probeer te krijgen. En omdat ik weet dat jij niet vreemd opkijkt van dat soort uitspraken, vanwege die, wat is het, vijftien jaar dat we elkaar nu kennen. |
| zij: | Dus? |
| ik: | Lang niet alles wat voor een privé-voorstellling geschikt is, verdraagt het op een open podium gehoord te worden. Doe nu niet net of je dat niet weet. |
| zij: | Maar het was de enige uitspraak die ik onthouden heb van ons gesprek. Tot ik jouw reconstructie las. Dus vind ik wel dat er een correctie komen moet. Of een aanvulling. |
| ik: | Ik ken trouwens een vrouw die haar schaamlippen heeft laten inzomen, maar dat was omdat ze anders niet zonder pijn kon trainen voor het wielrennen tijdens de triathlon. Triest verhaal is dat… |
[x]#3027 fan maandag 10 september 2007 @ 21:37:43
