it is dochs oars, sûnt 2001

Toen ik het eerste aanbod kreeg om advertenties te plaatsen op mijn boeklog, dacht ik nog met oplichters te maken te hebben. Eamelje.net werd al vaker met die wens benaderd, waarschijnlijk omdat de domeinnaam voor internetbegrippen erg lang bestaat. Maar zo’n advertentieverkoper eist van mij dan dat ik zijn php-scripts plaats, om banners of teksten op te roepen. En dat maakt me wantrouwig. Wie op script-niveau opdrachten aan de webserver kan geven, zet zo’n server daarmee misschien wel helemaal open voor controle van buiten.

Met boeklog ligt het iets anders. Dat merkte ik toen de advertentieverkopers bleven aandringen. Of toen ik door uitgevers benaderd werd, die me vroegen recensies te plaatsen. Zelf schrijven hoefde niet eens, en de boeken lezen was dus ook al niet nodig.

Het is merkwaardig met die webcultuur. Al ruim een decennium hoor ik dat de consument de macht gaat overnemen. Internet biedt uitgebreide mogelijkheden voor kritische klanten om zich te verzamelen. Is het niet om gezamenlijk een inkoopkorting te kunnen bedingen, dan wel om oplossingen voor problemen te vinden, of om heldere opinies te vernemen van anderen.

Bedrijven spelen daar op in. Bedrijven zijn blijkbaar angstig. Bedrijven bezoeken daarom dezelfde fora. Waardoor de onpartijdige meningen — voor zover teleurgestelde mensen ooit onpartijdige meningen hebben — een tegengeluid krijgen van al dan niet daarvoor betaalde professionals.

Is het daarmee verbazingwekkend dat PR-functionarissen sommige lezersrecensies schrijven bij boekhandel Amazon? Nee, dat is zelfs voorspelbaar. Zo voorspelbaar dat er op EU-niveau al gedacht wordt om het bedrijven te verbieden om opinies over de eigen producten te plaatsen op openbare internetfora. Dat zijn namelijk ‘oneerlijke handelspraktijken.’

Voor veelbezochte opinieweblogs als Geenstijl.nl blijkt dit overigens geen probleem te zijn. Dat is al herhaaldelijk te koop gebleken.

Maar voor boeklog is het niet alleen een onzindelijke gedachte om op aanvraag PR te plaatsen. Het is ook een totaal onzinnig idee. Boeklog is een strikt persoonlijk overzicht van wat ik lees, en wat daar zo mijn gedachten bij zijn. Ik schrijf het puur voor mijzelf, en ben zo vriendelijk om anderen mee te laten lezen.

Doe ik er iets meer moeite voor.

De enige concessie die ik sinds het begin in 2005 heb gemaakt, is namelijk dat ik iets meer aan het lezerspubliek denk bij het schrijven van de logjes. Ze zijn langer geworden. Maar nog steeds staat er vooral in wat ik aan een boek overhoud, zodat me over een paar jaar duidelijk is of ik er dan nog iets aan heb.

Tuurlijk, het is vleiend dat boeklog inmiddels verreweg mijn best bezochte weblog is. Al komt 90% van het bezoek via Google binnen, en is het aantal vaste lezers dus relatief veel kleiner.

Toch blijft het merkwaardig dat de vorm en de inhoud van boeklog blijkbaar onbegrijpelijk is; dat men er niet aan wil dat ik ook zo goed mogelijk werk om een hobbyhoekje te vullen.