Zij en ik | keken televisie
| zij: | Waarom heb je de lezers van je weblog nog altijd niets verteld over je grote liefde voor MasterChef? |
| ik: | Omdat het erg meevalt met die liefde. |
| zij: | Maar het was nu juist zo leuk om daar samen naar te kijken. |
| ik: | Nee, dat we er met zijn vieren tegelijk over konden chatten, dat was wat daar leuk aan was. Het sociale aspect. |
| zij: | Ik heb zelden zo gelachen, de laatste jaren. |
| ik: | O, ik ook. Maar daarmee werd het ook iets waar een ander bij had moeten zijn. In humor draait alles om timing. En als éen van ons op het precieze moment de juiste opmerking maakte, is dat prachtig. Maar wil je iemand anders uitleggen waarom die opmerking leuk was, moet die eerst context krijgen. Hoe kan je dan vertellen wat er leuk aan MasterChef is als iemand het programma nooit gezien heeft? |
| zij: | Dan maak je er toch een filmpje bij? |
| ik: | Nee, zo werkt het niet. Dan had ik van tien afleveringen opnamen moeten maken, om daarvan dan in een compilatie te laten zien wat telkens weer lekker overdreven terugkomt. |
| zij: | “Cooking just doesn’t get tougher than this.” |
| ik: | En zo nog wel wat meer. Maar alleen het kijken naar dat programma was al een serieuze investering in tijd, elke dag. Laat staan dat ik er dan nog een keer compilatiefilmpjes van zou maken. Webloggen moet ook weer geen werken worden, daar hebben we het vaker over gehad. |
| zij: | Maar het was toch leuk? |
| ik: | Ja. Maar er hoeft toch niet altijd meer gedaan worden met iets dat leuk was op het moment zelf? |
| zij: | Ik zie niet in waarom niet. Je zou ook op je boeklog best eens wat meer moeite mogen doen om mensen te overtuigen dat ze echt iets missen, zonder dat boek. |
[x]#3426 fan donderdag 6 maart 2008 @ 13:50:00
