We have seen the prison, and it is us
Veel schrijfverplichtingen deze weken, met daarbij strenge eisen aan vorm, inhoud, en lengte. En normaal maakt mij dit niet heel veel uit. Ik kan er zelfs van genieten om oplossingen te vinden binnen alle gestelde beperkingen. Ook als schrijven puzzelen wordt, kan dit blij maken. Ondanks alle daarbij noodzakelijke compromissen.
Maar er moet nu wel een aanvulling bij mijn opmerking van vorige week, dat ik zo blij ben niets te moeten of te hoeven op mijn weblogs. Hier kan ik maar doortypen, bij gelegenheid, hier hoef ik mijn darlings niet te killen; hier mag ik schmieren.
En raar blijft: dan is het toch nog steeds niet makkelijk om die vrijheid te nemen.
Een gevangene kan gaan houden van zijn boeien, en zich naakt voelen zonder.
[x]#4771 fan donderdag 20 november 2008 @ 11:54:15
