Doktor Faustus | bladzijden 5 t/m 110
Thomas Mann
Infinite Jest lezen, was achteraf gezien de juiste training voor elk project om dikke boeken aan te pakken, verspreid over een groot aantal weken. Ik kon aanvankelijk zo weinig met die roman dat lezen vrijwel telkens huiswerk was. Erger zal het nooit meer worden.
Nu vielen me de eerste vijftig bladzijden van Doktor Faustus zeker ook niet mee. Daar gebeurt namelijk niets in. En de verteller is een zeikerd. Dat is ene Serenus Zeitblom, die min of meer opgroeide in de buurt van de eigenlijke hoofdspersoon, Adrian Leverkühn. En Zeitblom heeft een haast negentiende-eeuwse wijdlopigheid van vertellen; die in de eerste hoofdstukken vooral dient om milieu te schetsen.
Maar dan, ineens, komt er ook muziek in het boek voor, en meteen op zo’n manier dat op zijn minst een basiskennis bij de lezer verondersteld wordt, om te kunnen begrijpen wat er verteld wordt over melodie, en componisten.
Enfin, het is nog vroeg dag. Ik begrijp volkomen voorheen direct afgehaakt te zijn bij al dat tijdrekken van Zeitblom. Na een zesde van het boek zijn hoogstens kiemen zichtbaar, van wat er kan gaan groeien.
[zie de hele reeks over Doktor Faustus hier]
[x]#8143 fan zaterdag 8 januari 2011 @ 11:39:41
