Mein Jahr in der Niemandsbucht | t/m slot
Peter Handke
Een luttele tweeënveertig pagina’s telde het laatste hoofdstuk van de roman. En toch wilde ik daar nog een extra week mee doen. Ik verwachtte namelijk iets. Een afronding misschien, of wellicht het afhechten van alle losse verhaallijnen.
De motivatie waarom dit boek er zo moest uitzien, wellicht.
En voor een deel kwam dat uit. Alsof Mein Jahr in der Niemandsbucht een avontuur van Asterix was geweest, zo kwamen vrijwel alle personages samen in Frankrijk voor een slotmaaltijd. En zij spraken daarbij. Hardop.
En zo schreef Handke met een omweg een essayistisch betoog over de waarde van het vertellen — en het zich daardoor verplaatsen in anderen. Heel het boek samengebald in éen hoofdstuk, over een dag, de laatste dag, in de Niemandsbaai.
Daarop aan mij nu de taak om iets te maken, in een boeklogje, van een roman die enerzijds een roezige reis in taal was, en anderzijds bijzonder weinig feiten aandroeg waarmee handig een samenvatting te schrijven is.
Boeklogje volgt hopelijk volgende week.
[ lees mijn ervaringen met Mein Jahr in der Niemandsbucht hier ]
[x]#8634 fan vrijdag 22 april 2011 @ 14:03:53
