Overwegingen | 1120
November was tot nu toe vooral een mistmaand. Er ligt een roerloos pak wolken over alles, lijkt het. En slechts nu en dan, breekt daar iets in open, waardoor de zon even mag schijnen;
Voorheen had ik nooit een mening over mist;
Mist duurde altijd meer even. Een ochtend. Of desnoods eens een dag. Maar mist was zo uitzonderlijk dat mist alleen daardoor al een prettige afwisseling bracht;
Maar nu alles steeds weer dichttrekt met vocht. En het zicht op sommige dagen niet meer dan een meter of vijftig in de rondte bedraagt. Nu komen telkens vooral onheilsverhalen in me naar boven;
Zoals die legenden, over streken die vervloekt waren, en daardoor nooit meer de zon kregen te zien; Eeuwig bedekt in een dikke laag mist;
Zoals gebeurtenissen uit het recente verleden. Als in steden de lucht zo verontreinigd was, dat er miljarden deeltjes rondzweefden waaraan zich dan watermoleculen konden hechten, zodat er een dikke smog ontstond;
En het is vreemd om naar stevig noodweer te verlangen. Een fijne najaarsstorm. Of een flinke herfstbui. Iets dat de hemel schoonspoelt;
[x]#9466 fan zondag 20 november 2011 @ 16:19:39
