it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Het eerste deel van dit boek bevat voornamelijk autobiografisch werk dat zo licht van toon en aard is dat ik de glimlach die het opriep langer heb onthouden dan de inhoud zelf.

Ook dat stuk over Kubrick’s obsessies, en zelfs Ronson’s verhaal over het systematische kindermisbruik van Jonathan King brachten die lichtheid mee. Alleen stond daar dan wel wat tegenover dat ze me nog wel tot nadenken aanzetten. Aan die stukken zit ook een rafelrandje gekte. En als Jon Ronson én die gekte kan pakken, én daarvoor meer ruimte neemt dan de journalistiek biedt, schrijft hij hele goede boeken. […]

boeklog 12 ix 2012