Informatie 2.0
Een tekst die me na dit weekend nog wel even zal bijblijven, is het verhaal van Chris Anderson over de kleine bedrijfjes die LEGO-onderdelen maken voor volwassenen. Stukjes plastic die de normale fabrikant niet wenst te maken, omdat deze een te select publiek zullen trekken; en daarom niet uitkunnen voor massaproductie.
En goed, dan maken die randbedrijfjes vooral wapengoed — en helmpjes en officierspetten voor de poppetjes. Voor de liefhebbers van Nazi-LEGO, of zombie-LEGO.
Maar op mijn werktafel staat nog altijd dat postbodetje, met zijn gele fietsje, die ooit al figureerde in de eerste echte post op dit weblog.
En hoewel het vreemd is om dode zaken emoties toe te kennen, heeft het altijd gevoeld dat er nog een ander fietsertje bij die postbode moest komen. Want alleen is maar zo alleen.
Zonder dat ene artikel over de nieuwe economie, en fabricage 2.0, had ik nooit online gezocht of er niet ook losse fietsjes of fietsertjes verkocht worden van LEGO.
En ja hoor, voor geld is inmiddels alles te koop.
Bovendien is er een wiki, met onder meer alle LEGO-figuurtjes ooit gemaakt. Al moest ik van elders dan weer leren dat mijn postbode geleverd werd in set 6420-1. Internet is gelukkig altijd nog een medium waar nerds rondwaren.
[x]#10375 fan zondag 7 oktober 2012 @ 21:58:09
