it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Het kind wil een tatoeage, en piercings. Maar dat is dan al later. En dan wil de jongen dat niet echt. Hij is alleen benieuwd naar de reactie van zijn vader.

Meer indruk maakten daarom de teksten waaruit de grote bezorgdheid spreekt, en daarmee de liefde, van de auteur voor zijn kind. Want die moet zich straks ook maar zien te redden in die wereld. En redt hij dat dan wel? Harald Martenstein’s grootheid als schrijver toont zich als hij juist deze teksten ook licht weet te houden. […]

boeklog 10 i 2014