It paad werom
Te fietsen | week 21
De amateurklassieker die hier onlangs in de buurt werd verreden, was 160 kilometer lang. Toch fietsten de deelnemers nooit meer dan een kilometer of vijftien zestien bij de start en finish vandaan [pdf].
Men hoeft geen einden weg te gaan om toch een grote afstand af te leggen.
Alleen gelden voor een wielerwedstrijd vanzelfsprekend andere regels dan voor het fietsen dat ik ter ontspanning doe. In zo’n wedstrijd is het niet erg als de route over enkele kilometers aan rampzalig gelegde klinkers voert — dat maakt de koers extra selectief. Net als alle draaien en keren. Ik vermijd hobbelwegen liever.
Maar door de kaartjes van zulke wielerkoersen heb ik wel iets ontdekt, dat zo voor de hand lag, dat het mij niet eerder was opgevallen.
Ik fiets namelijk het liefst rondjes. Zelfs al lijken deze rondjes zelden op een cirkel.
De terugweg moet namelijk altijd via een andere route verlopen dan de heenweg.
En er hoort daarom een moment te komen waarop ik weet inmiddels op de weg terug te zijn gekomen.
Het enige doel daarbij is om in het landschap te zijn.
Nu ja, ik heb óok het plan om alle doorgaande wegen binnen een straal van vijftig kilometer om mijn huis eens te bekijken 1. En bij de meeste zal dan gelden dat de eerste kennismaking meteen ook de laatste was. De enkele wel geslaagde ontmoeting sla ik op in mijn geheugen, voor later.
En ja, soms helpt het daarbij dat nijvere lieden de mooiste routes al hebben uitgezocht, in het fietsknooppuntensysteem, of voor de lange-afstandfietsroutes; en dat ik dan in de mooiste fietsgebieden van Nederland schijn te wonen.
Ik blijf alleen altijd liefst zelf nog baas over welke weg het vervolg gaat bieden.
- in sommige richtingen is dat inmiddels 70 km. [↩]
[x]#11872 fan zaterdag 23 mei 2015 @ 19:58:57
