Zen and the Art of Motorcycle Maintenance | Part IV
Robert M. Pirsig
Na het ellenlange derde deel in deze roman vond ik het vierde boekdeel aangenaam kort. Speelde bovendien mee dat de reis die hoofdpersonen maakten op zijn einde liep, net als dat het boek al bijna uit was.
De opluchting dat het allemaal bijna voorbij is, kan de waardering nogal kleuren voor een tekst.
Net als het gegeven dat het boek me minder moeite had gekost dan ik vooraf had gevreesd.
Niet dat ik wil claimen alles in deze roman zonder meer te begrijpen. Telkens als de hoofdpersoon terugkomt op zijn vroegere obsessies bijvoorbeeld, in die zoektocht naar wat kwaliteit is, worden die obsessie en de bijbehorende drang weliswaar zichtbaar, alleen is dat iets anders dan dat de schrijver zijn manie daarbij ook echt invoelbaar weet te maken.
Meeste emotie bracht het nawoord nog, waarin Pirsig meldt dat zijn zoon Chris, tot dan in het boek een jongetje van elf, dat zich op het laatst nogal verveelde achter op de motor, tien jaar na de beschreven reis vermoord is op straat.
Dus schokte het einde van dit leesproject me nog op een heel andere manier dan verwacht.
Het boeklogje over Zen and the Art of Motorcycle Maintenance volgt binnenkort.
[x]#13317 fan zondag 1 oktober 2017 @ 12:42:50
