it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Libben en dea neffens Jelke Bos lijkt me in de kern een wat melancholische poging van de schrijver om te verwerken dat er alweer een lieve hond dood is gegaan van hem. Een manier om de humor terug te vinden bij dat verdriet. Maar had Riemersma de anekdotes uit het leven van Jelke zelf rechtuit verteld, dan had dat makkelijk een wee en sentimenteel boek kunnen opleveren over verlies. […]

boeklog 11 xii 2017