Ma jante

Ma jante
Te fietsen | week 25

Hoe lang hoort een fietsvelg mee te gaan? Op een fiets met velgremmen, die ’s zomers en ’s winters in gebruik is, in zon en in pekel?

Toegegeven, ik had nog best enige duizenden kilometers kunnen doorrijden op het achterwiel van de blauwe Gazelle Sprinter Racer — mijn Clubman. In een wiel met zesendertig spaken is éen scheurtje in de velg bij een spaakgat niet meteen een kritisch probleem.

Moeilijker lag alleen al dat er meer spaakgaten waren waarin de roestvaststalen busjes los leken te zitten. Terwijl die busjes zo van nut zijn voor de stijfheid van het wiel; zodat de spaken veel strakker aangespannen kunnen worden dan als enkel het aluminium van de velg de spaaknippel vast zou klemmen.

Bijna zestienduizend kilometer reed ik uiteindelijk op deze achtervelg. Haast tienduizend mijl.

En om de dikte van de remrand had dat makkelijk het drievoudige kunnen zijn. Zo vaak rem ik ook niet. Helemaal al niet achter. En er zijn hier ook geen heuvels die veel van remmen en velgen eisen; als het regent, of als er zout is gestrooid in de winter.

Vier winters heeft de velg het volgehouden dus — als ik uitga van de meest extreme omstandigheden die het ding te verstouwen heeft gehad. Een vijfde doormaken, was er te veel aan geweest.

En toch voelde het als een nederlaag om een nieuwe velg aan het achterwiel vast te tapen, een betere en schone velg, met dubbele busjes, om daarop éen voor éen de spaken over te zetten. Zodat de naaf vanzelf mee zou komen. Vond ik het wel nodig om nieuwe nippels te gebruiken.

Ik heb inmiddels veel meer wielen gevlochten dan ik had gedaan in het voorjaar van 2014, toen dit wiel gemaakt werd. Mijn verstand nam toe over waarop te letten bij de aanschaf van nieuwe onderdelen.

Vanzelfsprekend nam die kennis ook toe om wat er zoal mis is gegaan.

Toch laat het idee me niet los dat ik ook in 2014 al een betere velg had kunnen kopen. Voor hetzelfde geld.