Het hoofdkussenboek
Sei Shonagon
[…] En laat mij nu net altijd zo hebben aangesproken in die eerdere versie van dit boek dat er soms even rechtstreeks contact mogelijk leek met de schrijver. Duizend jaar in tijdsverschil vielen dan weg, alle cultuurverschil verdween, er leek dan plots iets universeel menselijks te bestaan, enkel door het herhaalde gebruik van het woordje ‘ik’. Alleen blijkt dat nu een veel te romantische interpretatie te zijn geweest. […]
[x]#14918 fan woensdag 6 februari 2019 @ 18:34:28
