Pound of Paper ~ John Baxter
Mooi van een boek dat ‘een pond aan papier’ heet, is als het dan ook werkelijk 453,6 gram weegt. Dit toont aan dat er over de details is nagedacht. Ook al staat er daarom misschien minder tekst op de pagina dan had gekund; om het gewenste gewicht maar te halen.
Dit is een fraai gebonden boek, dat ik voor tien cent scoorde online, exclusief verzendkosten, nadat Achille van den Branden me op het bestaan had gewezen. Dit is een fraai gebonden boek dat over dit soort aankoopdetails gaat, maar anders dan ik het nu, en op de meeste andere momenten bedoel.
Internet heeft de boekhandel fundamenteel veranderd. Voor tweedehandszaakjes is het lonender geworden om er een goede website op na te houden, dan in een makkelijk toegankelijk pand te zitten.
Dit is niet altijd zo geweest. En de auteur John Baxter haalt in dit boek onder meer herinneringen op aan de handel in boeken vroeger. Daarbij gaat het overigens zelden om wat míj nu aantrekt in een boek; om de tekst daarvan of de gehele vormgeving. Voor een verzamelaar als Baxter telt vooral de zeldzaamheidswaarde, die van enorme toevalligheden afhangen kan. Of het papieren kaft nog om een gebonden boek zit bijvoorbeeld, of de handtekening van de auteur er in staat — of mooier nog, als het boek door de auteur aan iemand is opgedragen die van betekenis was in zijn of haar leven.
Ook moet er niet teveel concurrentie zijn andere verzamelaars; dat doet de prijzen maar vervelend stijgen.
Nu was Baxter een tijd totaal in Graham Greene, zonder dat hij nu de indruk geeft dat er na de eerste boeken nog echt liefde was voor de woorden van deze schrijver. In elk geval komt hij, na te hebben uitgelegd hoe de verzameling begon, er niet meer op terug waarom Greene nu zo belangrijk voor hem was.
Toch herken ik die drang natuurlijk wel om per se dat ene boek te willen hebben, en daarvoor allerhande boekenwinkeltjes af te lopen. Mij valt alleen op dat ik er vergeleken met John Baxter nauwelijks systematisch werk van heb gemaakt.
Baxter werd geboren in Australië, verhuisde op een gegeven moment naar Londen, en woonde later nog in Los Angeles en in Parijs. In al deze plaatsen sneupte hij naar boeken, overal probeerde aan de kost te komen door teksten te verkopen. Was het niet als handelaar in boeken, dan wel als schrijver.
Vooral dit laatste aspect, van hoe het is om van de pen te moeten leven, vond ik heel aardig aan dit boek. Al stond er dan soms tergend weinig over in. Baxter heeft naast dit boek vooral biografieën van mensen uit de filmwereld geschreven, maar over het werk daaraan ontbreekt vrijwel alle informatie. En in Londen bleef hij in bijvoorbeeld in leven door smeuïge verhaaltjes te bedenken voor de dames van de sexlijnen. Maar ook zo’n episode komt pas veel later even ter sprake, afgedaan in een bijzin.
Dus bood dit boek veel. Maar door Baxter’s focus op de kleurrijke personages onder de boekenverzamelaars, of anecdotes over de schrijvers die hij leerde kennen, toch ook weer wat weinig.
RSS feeds