Op de pedalen ~ Mark Jenkins
Een leunstoeltoerist ben ik geworden. Te zeer op gemak gesteld om zelf ontberingen te willen leiden. En daardoor is het maar fijn dat zo veel anderen hun ellende eloquent op papier weten te zetten.
Mark Jenkins was éen van de Amerikanen die met wat Russen in een team als eersten dat hele ellendige eind door Siberië fietsten. Tenminste, als er een weg was en er gefietst kon worden. Dit boek laat vooral hoe ellendig het is als modder op het pad alle fietsen belemmert.
Ik heb dat zelf weleens op mijn fietsvakanties ervaren, in de jaren dat het nog leuk was actief een vakantie te beleven. Na een paar kilometer ploeteren was mij dat genoeg.
De groep in het boek moest het 1263 kilometer doen zonder een beetje begaanbare weg. Midden in het niets. En ik ondertussen stond ik eens van mijn bank op nog eens goed glas in te schenken, om mijn leesgenot wat te verlengen.
Dit boek is bovendien nog een andere reis, terug in de tijd naar het Sovjet-regime. Ook al was die fietstocht dan in 1989, en was er al enige dooi ingetreden, de Amerikanen werden het eerste stuk begeleid door geheime politie. In auto’s.
Dat fietst niet. Dus voor het verhaal was het maar goed dat de weg op een gegeven moment ophield.
Aardig aan dit boek was verder dat het Jenkins een paar keer goed lukte te treffen hoe het is om op een fiets onderweg in een landschap te zijn. Terwijl hij toch niet heel zintuiglijk schrijft.
Helaas bood hij me niets aan fijne technische details die fietsfanaten altijd uitwisselen. Zoals welke verzetten, wat voor frame, hoeveel kilo bagage, en wat er allemaal stuk ging. Of niet.
Maar eerlijk gezegd, dat deed er niet zo veel toe.
RSS feeds