Tevreden natie ~ Maarten van Rossem e.a.
Wat verwachtte ik precies van dit boek? Mij viel op dat er geregeld naar verwezen werd, als het werk van de historicus Maarten van Rossem ter sprake kwam, dus hoopte ik op veel Rossemsiaanse ironie.
Die verwachting kwam niet uit. Dit boek heeft drie auteurs. En door de gekozen aanpak, om van feit naar feit naar feit te gaan, kregen de schrijvers niet vreselijk veel mogelijkheden voor een eigen toon, of aanpak.
Dus las ik een soort kroniek, over het Nederland van 1945 tot 1993. Met veel aandacht voor de verschillende kabinetten die in deze periode aan de macht kwamen, en wat deze daarbij bewerkstelligden. Met veel aandacht ook voor de sociaal-economische ontwikkelingen. De demografie. En met opvallend veel aandacht voor al die zaken waarin een klein land groot kon zijn. De schaatskampioenen. De Olympische medailles. Het voetbal.
Bracht dit boek me dan werkelijk helemaal niets nieuws? Nou nee, het begon zelfs veelbelovend. Omdat ik vrijwel niets bleek te weten over de periode direct na de Tweede Wereldoorlog, toen Nederland erger in puin lag dan vrijwel alle andere Europese landen, op Duitsland na dan. Toegegeven, dat het merkwaardig was dat zo’n arm land vrijwel meteen oorlog ging voeren om zijn belangrijkste kolonie te behouden, wist ik wel. Maar dat het na 5 mei 1945 een jaar duurde voor er verkiezingen kwamen, was me onbekend. Net als de ideeën die de politici toen hadden om het herstel zo snel mogelijk te bevorderen.
Dat het Centraal Planbureau met reden planbureau heet, omdat dit weergeeft welke taak er ooit voor bedacht was in 1945, is dan weer zo’n lullig feitje dat het lezen van een zo’n overvoorspelbaar boek als dit toch nog enig nut geeft.
RSS feeds