Secret Life of Fat ~ Sylvia Tara
Vet is een orgaan, zo schrijft Sylvia Tara. Om vervolgens een heel boek te wijden aan wat dit orgaan zoal doet. Hormonen aanmaken, blijkt dan het belangrijkste antwoord te zijn. Hangt het alleen nogal van de omstandigheden af wanneer er wat gebeurt. Dat zo veel obese mensen suikerziekte krijgen, is bijvoorbeeld niet voor niets.
Verdwijnt dat probleem bovendien nogal eens als er gewicht wordt verloren.
Meisjes beginnen ook pas te menstrueren als hun lichaam daar vet genoeg voor is geworden — wat dan mede gebeurt doordat ze plots meer vet gaan opslaan.
Al zulke informatie maakt The Secret Life of Fat tot een nuttig en informatief boek. Moeite had ik alleen nogal eens met de presentatie van het onderzoeksmateriaal. De schrijver bedt haar informatie namelijk telkens in verhaaltjes in. Telkens wordt de levensgeschiedenis van éen enkel iemand dan gebruikt om iets te illustreren over een eigenschap van lichaamsvet.
Toegegeven, informatieve TV-programma’s werken altijd zo — alleen hebben die ook echt beelden nodig om een verhaal te kunnen vertellen. Boeken konden het vanouds wel af zonder zulke trucs.
Zo is in deze uitgave de vraag of virusinfecties van invloed kunnen zijn op hoe het lichaam vet opslaat verteld via de geschiedenis van een jongen die eens door een kip werd gekrabt. Sindsdien heeft hij altijd honger.
Wordt pas veel later in de tekst duidelijk dat er niet per se wetenschappelijke consensus is over de invloed van het kippenkrab-virus op het overgewicht bij mensen.
Sylvia Tara begint haar boek met een klacht die veel over haarzelf zegt. Ze heeft een lichaam dat bijzonder efficiënt voedsel verwerkt. Alleen is dat evolutionair gezien enorme voordeel in deze tijden van overvloed haar tot een last. Want anderen kunnen namelijk veel meer eten dan zij, zonder daar meteen kilo’s van aan te komen. En dik wil zij niet zijn.
Dus wordt The Secret Life of Fat door twee krachten voortgedreven. Tara heeft een duidelijke wil om te weten hoe het zou kunnen dat zij zo makkelijk vet wordt. En daarnaast leeft zij in een samenleving waarin een meerderheid van de bevolking op zijn minst enig overgewicht met zich meedraagt. En die vooral om de vigerende schoonheidsidealen een miljardenindustrie in stand houdt van middelen en makkelijke methoden om af te vallen.
Het slotdeel van het boek is dan ook doelgroepproza van het optimistische Amerikaanse soort. Dat dan de lezer voorhoudt dat ook hij of zij op een lager gewicht kan komen, mits daartoe enige strikte leefregels in acht worden genomen. Maar als je echt wilt dan kan het!
RSS feeds