Bladstil ~ Leendert van Wezel
Genre-fictie zoals deze Christelijke novelle lijdt aan voorspelbaarheid. Dat maakt het nu eenmaal genre-fictie. Van een boek als dit is gegeven dat God op een zeker moment nadrukkelijk aanwezig zal zijn. Dat verwacht de lezer, en dit vertrouwen mag niet worden beschaamd.
Er is ook niets mis met voorspelbaarheid in fictie. Jongen ontmoet meisje kan duizend maal opnieuw verteld worden, zonder te vervelen. En de spanning in thrillers is vaak nog net te verdragen, omdat de afspraak stilzwijgend luidt dat de held ondanks alles toch zal overleven. Niets fijner ook dan van opluchting mogen uitademen, al mag James Bond van mij nu werkelijk wel eens echt sneuvelen.
De vaststelling dat een boek genre-fictie is, ontheft het ook van nogal wat verantwoordelijkheden. Zo hoeft de vertelling niet literair te zijn, als die maar vlot is. En pretenties hoeft de schrijver ook al niet te hebben.
Maar dit boek lijdt er nogal onder dat de schrijver te veel op éen dreun schrijft, en bij de ontknoping doorschiet tot een pathetiek waarvan ik dacht dat die met de keukenmeidenroman was uitgestorven. Dat de schrijver van zijn hoofdpersoon een slechte vrouw heeft willen maken, was me ook wel duidelijk zonder dat herhaald in uitgeschreven visioenen nog eens te illustreren.
Slechts op éen punt verrastte dit actieboek van de Christelijke vakboekhandel me wel. Het is namelijk een heel mooi vormgegeven boekje, waarin de Optima voor de verandering wel een prettige leesletter blijkt te kunnen zijn.
RSS feeds