Erfstukken ~ Paul Witteman
Het boekenweekessay dit jaar komt van TV-presentator Paul Witteman, die daarin zijn licht schijnt over het onderwerp muziek. Dat leverde een vertelling op die voornamelijk autobiografisch is.
Witteman kan onder meer bogen op een mislukte studie aan het conservatorium, en stamt van moederskant uit de o zo muzikale familie Andriessen. Maar de belangrijkste reden waarom hij dit essay mocht schrijven, zal ongetwijfeld zijn dat hij een bekende TV-persoonlijkheid is.
Goed, hij schijnt ook een column over klassieke muziek te schrijven in De Volkskrant. Maar zelfs die positie lijkt me voort te komen uit het niet geheel toevallige feit dat Witteman bekend van televisie is.
En hij keuvelt wel aardig hoor, op papier. Maar verder is het allemaal weinig bijzonder. Tenzij iemand het bijzonder vindt dat een bekende Nederlander heel geserreerd wat persoonlijke ontboezemingen durft te publiceren. Of dat een prominente PvdA-stemmer uitlegt dat de mens maakbaar is, omdat eenieder muzikaliteit bij de geboorte meekrijgt.
Enfin, wat me dan misschien toch nog wel even bijblijft van dit boekje, is hoe irritant bescheiden Witteman de hele tijd doet over zijn eigen muzikale verrichtingen. Want, zoals het woord luidt, hij heeft ook gewoon veel om bescheiden over te zijn.
RSS feeds