De hemd van het lijf
Het interview is misschien wel de moeilijkste vorm van journalistiek die er bestaat. En toch denkt iedereen te kunnen interviewen. Hou gewoon maar een microfoon voor een mond en laat die praten is daarbij het idee.
Wanneer ik zelf iemand interview, gebeurt dat altijd na een gedegen voorbereiding. Het lezen van eerdere interviews met zo iemand hoort daar alleen nooit bij. Daar staat zo zelden in wat ik wil weten.
Maar tegenwoordig doe ik zelf ook weleens iets dat anderen nieuwswaardig vinden. Dan word ik ineens gevraagd voor een gesprek. Meestal lukt het wel om dat allemaal af te houden; een stuk van eigen hand leveren is zo veel informatiever. Maar soms moet een mens wel, omdat-ie toevallig net met iemand heeft samengewerkt die graag publiciteit wil.
Bij voorbaat is dan al te voorspellen dat het resultaat me niet echt zal bevallen. Ik weet hoe mijn collega journalisten denken. De grappen die ik als vanzelfsprekend tijdens het gesprek zal maken, komen in het uiteindelijke artikel altijd weer terug als serieuze ideeën. Alleen omdat het herkenbare harde uitspraken zijn, die de journalist in een Pavlov-reflex laten kwijlen.
Het is natuurlijk niet erg dat sommige gezichtpunten versimpeld moeten worden om die naar een breder publiek te communiceren. Maar moet daarbij altijd alle nuance verloren gaan? Waarom is versimpeling hier altijd vergroving? Wat is dat toch steeds voor een belachelijke onderschatting van je publiek?
Dus in plaats van een wetenschapper te zijn die verbaasd enige genuanceerde vragen stelt, zien mijn provinciegenoten mij vandaag als profeet afgeschilderd die perfect weet hoe het allemaal wel zou moeten. Het priemend geheven wijsvingertje ontbreekt nog net, maar de rollende bloeddoorlopen ogen zijn er zeker.
Al wordt dan geen enkel uitspraak aan mij persoonlijk toegeschreven, dat is misschien nog een geluk.
Het ging over de ethiek van de media trouwens. O ironie.
[x]#574 fan donderdag 27 mei 2004 @ 00:12:27
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
lieuwe op 2 juni 2004 @ 23:42:05
O, wie dit it!
Ruben op 27 mei 2004 @ 22:35:48
Oef. En of het interview misschien wel de moeilijkste vorm van journalistiek is. Ik ben er slecht in, geloof ik.