Hoofdbrekenen
Ik ga op de fiets naar de kantoorgroothandel aan de andere kant van de stad. Nuttige lichaamsbeweging op een dag die alweer voornamelijk op de stoel is doorgebracht. Koop een doosje papier, klem dat op de brede bagagedrager vast, en merk meteen al hoeveel zwaarder het terugfietst.
Dan begin ik te rekenen. Vijfhonderd vel A4, is tweehonderdvijftig vel A3, is honderdvijfentwintig vel A2, is 62½ vel A1, en daarmee iets meer dan zeg eenendertig vel A0.
Eén vel A0 is een vierkante meter, en daarmee 80 gram bij deze kwaliteit papier. Eenendertig keer 80 gram is dertig keer 80 plus een keer 80, ofwel bijna tweeënhalve kilo per pak. In een doos zitten vijf van zulke pakken papier, dus drukt er een kleine twaalfenhalve kilo extra op mijn achterband.
En zo voelt het ook.
Maar dan weet mijn brein van geen rust meer. Oude denkpatronen werden aangesproken en hele stukken hersen melden spontaan nu meer te willen. Want, wanneer maakte ik nu voor het laatst een echte som? Zelfs mijn boekhouding gaat automatisch via spreadsheets.
Gegeven dat de verhouding van die A-formaten papier één op wortel twee is, en een A0 precies een vierkante meter, kan ik dan precies uit mijn hoofd berekenen hoe lang de beide zijden zijn?
En doe ik dat dan algebraïsch, of gewoon puur uit herinnering geschat? De lange zijde van een A4’tje is bijna dertig centimeter. Ik kan ook die maat weer vermenigvuldigen tot A0.
Ik weet nog dat wortel twee iets van 1,4142 nogwat is.
Maar het is nogal heiig onderweg, en het licht uit mijn koplamp kaatst grillig de mist in mijn ogen terug. Dat helpt het denkproces niet. En dan betrap ik mezelf erop ineens nogal bezig te zijn met wat het eten wordt zo meteen. Exercitie blijkbaar afgelopen, bij de eerste moeilijkheid alweer geaborteerd.
[x]#931 fan vrijdag 10 december 2004 @ 23:59:06
pom op 11 december 2004 @ 13:53:12
Worteltjes, gok ik.