Poëzie is dat wat verloren gaat in lijstjes iv
Wanneer las ik Slauerhoff eigenlijk? Was dat alweer twintig jaar geleden…
In een persoonlijke ranglijst van favoriete gedichten hoort zeker éen van hem een plaats te krijgen. Al was het maar omdat hij de eerste dichter was van wie ik een bundel kocht. Laat deze het dan voor nu maar even doen:
À LA ROSETTI
Steeds ben ik met den vijand in mijzelf
In bangen worstelstrijd op leve’ en dood.
Hij wint vaak veld met Afschuw van mijzelf,
Met ziekten en verraad tot bondgenoot.Totdat mijn Zelfbewustzijn: trotsch gewelf,
Over mij instort; den genadestoot
Verbeid ik lang, woel mij dan langzaam bloot
En kom met tegenzin weer tot mijzelf.Opnieuw den strijd: voor immer onbeslist.
Soms tracht, ontwijkend, ik weer één te worden,
Vraag zelfs een vrouw of zij mij steunen wil,
Hoewel ik altijd innig-zeker wist
Dat ik verdoemd ben, al mijn kracht verspil,
Chaos behoor en nimmer raak tot Orde.J.J. Slauerhoff
[x]#1089 fan donderdag 24 februari 2005 @ 00:07:13
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
eamelje.net op 24 februari 2005 @ 09:27:55
Ik doe ook maar wat. Bij Slauerhoff valt voor mij de keuze uiteen in twee soorten gedichten: die over Spleen, zoals deze, of de superromantische poëzie waar ik tegenwoordig wat minder goed tegen kan.
Toevallig wordt het vandaag dan “À la Rosetti”. Over veertien dagen is het misschien “In steeds verlatener verdwaling”. Maar eigenlijk doet dat er al niet toe. In mijn zoektocht heb ik tenminste beide weer eens gelezen, en iets herkend van hoe ik vroeger dacht.
Ronald op 24 februari 2005 @ 09:13:03
Maar hoe bepaal je nu welk gedicht het gaat worden? Dichters, daar kan ik wel een lijstje van maken (Achterberg, Remco Campert, Anna Enquist, Lucebert). Maar welk gedicht dan, daar kom ik nog niet uit.