Poëzie is dat wat verdwijnt in lijstjes vii

Hij was een avond vroeg naar bed gegaan.
Hij kon niet slapen. Het was volle maan.
Uit een café niet ver van ’t huis vandaan
klonk dansmuziek. Hij is weer opgestaan.

Hij had niet veel tijd nodig zich te kleden.
Hij liep snel de drie trappen naar beneden.
Nauwlijks op straat, voerde, na een paar schreden,
de mensenmenigte hem met zich mede.

Hij kreeg een tafeltje bij de muziek.
Maar toen hij, door ’t rumoer der kleine luiden
geërgerd, acht ging slaan op het publiek,

begonnen de gezichten straatgeluiden,
dromen en kinderliedjes te beduiden
en in de dichte mist alarm te luiden.

Martinus Nijhoff, “Voor Dag en Dauw V”

de hele reeks van mijn mogelijk meest favoriete gedichten


[x]#1189 fan dinsdag 19 april 2005 @ 23:49:41

besibbe op eamelje.net [de nijste 10, maksimaal]:

  • Nijhoff04/2009
  • Een stoet van beelden zag ik langs mij gaan  Martinus Nijhoff01/2009
  • Overwegingen | 082608/2008
  • ’t zijn woorden waar eenmaal een verre wanhoop in is vastgelegd02/2008
  • Helsen | 703/2007
  • Poëzie is dat wat verloren gaat in lijstjes i02/2005
  • Er staat niet wat er staat09/2003

    • © eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden

    4 kommentaren

    pom  op 20 april 2005 @ 22:30:56

    ctrl-c ctrl-n ctrl-v ctrl-s

    eamelje.net  op 21 april 2005 @ 00:01:22

    U weet misschien dat Martinus Nijhoff in de wandeling Pom Nijhoff heette?

    pom  op 21 april 2005 @ 08:15:40

    (Zal ik het toegeven?) Nee, daar kwam ik achter op je Boeklog. Uiteraard heb ik het altijd al geweten. En dit bundeltje sonnetten heb ik besteld. Tiedom.

    pom  op 23 april 2005 @ 18:49:24

    Wat een prachtig omslag ook, van die verzamelde gedichten. Er klopt geen bal van, maar ik blijf kijken. (Ik gooi het hier even neer bij gebrek aan reageerbuis bij het Boeklog. Sorry voor de rommel.)