Ruis
Prachtige lezing online van Willem Wilmink over Poëzie voor kinderen en volwassenen.
Naast aangenaam voor mij ook nog nuttig door de introductie van het begrip ‘ruis’; een term gemund door Annie M.G. Schmidt om aan te geven dat tekst soms delen met een bewust lege inhoud moet hebben, om het begrijpelijk te houden. Daarbij geldt: hoe groter het publiek, hoe meer ruis de schrijver moet produceren.
Ik was me hier wel enigszins bewust van, maar nooit zo helder als nu.
Citaat Wilmink:
Vandaar dat ik voor de Amnesty International-bijeenkomst in Carré een liedje schreef met herhalingen erin, en met een cliché:
Ze schuifelen door het journaal
geef hun een teken, een signaal:
dat geen enkele deur eeuwig dicht zal zijn,
dat aan ’t eind van de tunnel weer licht zal zijn.Dat licht aan het eind van een tunnel is wat iedereen die bijna verdronken is of anderszins bijna doodgegaan, heeft waargenomen en steeds weer vertelt. ’t Is een cliché, maar een wáár cliché, niet zoiets als ‘waar rook is is vuur’, waar de veelvuldige herhaling van een lasterlijke leugen een waarheid schijnt te maken. De poëet en recensent Hans Warren heeft van mijn Verzamelde liedjes en gedichten gezegd dat ze boordevol clichés staan. Dat deze ‘ruis’ geen onmacht is, maar opzet, is deze Zeeuwse Nachtegaal ontgaan.
[x]#1269 fan woensdag 8 juni 2005 @ 16:02:26
