Ik liep dus ik ben
De theorie is al heel oud. Lees éen van de vele lyrische boeken die er over hardlopen geschreven zijn, en het idee duikt daar tien tegen éen in op. De mens zou gemaakt zijn om hard te lopen. Erfenisje uit de tijd dat die nog op de savannes leefde, en op zijn gemakje achter prooidieren aanjoeg. Uithoudingsvermogen, dat hebben we. Uren op een heel matig tempo voortgaan, daar zijn we goed in. Sprinten lukt ons als soort niet; bijna alle landdieren zijn sneller.
Tegenwoordig zijn er dan ook archeologische bewijzen voor die theorie. Plus de uitleg waarom we gebouwd zijn zoals we gebouwd zijn. Met dat platte gezicht, dat zweten, en meer nog van die dingen.
Zo zouden we zonder dat hardlopen nooit billen hebben gehad. Kijk maar naar het gebrek aan kont bij de andere primaten. Want, bilspieren zorgen voor een noodzakelijk evenwicht, bij het hardlopen.
Maar, zo bedenk ik me. Er is ook een biologische theorie die stelt dat vrouwen tegenwoordig borsten hebben als substituut voor de rondingen van die billen. Toen het favoriete standje van de mens veranderde, miste die mensman blijkbaar de prikkel van dat ronde in zijn gezichtveld. Dus is die man zijn partner gaan selecteren op rondborstigheid.
Fijn toch, dat de evolutieleer alles mee helpt verklaren. Survival of the tittest.
Dus. Terugredenerend, hebben wij mensen de vrouwenborst dus te danken aan ons verleden als hardlopers, en ook weer niet. Want, hardlopen is niet fijn voor iemand met borsten. De sportbeha werd pas onlangs uitgevonden.
Hoeveel duizenden jaren zitten er eigenlijk tussen de Venus van Willendorf en die joggende Homo Erectus?
[x]#1591 fan dinsdag 13 december 2005 @ 00:00:09
Gezellig op 13 december 2005 @ 09:53:06
inderdaad grappig – had ik het laatst met iemand over – dat werkelijk elke menselijke scheet evolutionair verklaard kan en moet worden… het wordt bijna saai.