De merkwaardige wisselwerking tussen beeld en gevoel
Een paar jaar terug reed er een jockey in de Grand National mee met een camera. Dat gaf onderweg nogal hallucinerende beelden. Bovendien kwam veel beter over hoe snel die beesten galopperen dan door beelden van buitenaf.
Maar de meeste indruk maakte nog wel hoe drassig het was, en hoe nat. Wat dit betreft viel de Grand National van gisteren tegen. Het zonnetje dat scheen wat al te vriendelijk. Dat leverde grafisch wel fraaie plaatjes op, maar niets dat een diepe indruk naliet. [Nu ja, éen paard struikelde en moest worden afgemaakt, maar dat kwam allemaal niet in beeld].
Voor Vlaanderen’s schoonste vandaag was wel rotweer voorspelt, en dat was er ook wel, maar dan weer niet in de finale. Het is lang geleden dat ik zo geboeid naar het laatste uur van een wielerklassieker keek als vanmiddag. En toch blijven me alleen de beelden bij van de beklimming van de Koppenberg. Daar waar zelfs de koplopers nauwelijks vooruitkwamen, en velen te voet moesten.
Maar de spanning van zo’n laatste uur koers is meteen weg als de uitslag er is, en kan bovendien nauwelijks worden naverteld. En samenvattingen achteraf op TV brengen dat ook niet echt over.
[x]#3507 fan zondag 6 april 2008 @ 22:46:22
