Hoe lees ik een boek?
Het is een vraag die telkens in verschillende bewoordingen terugkomt — deze meme uit 2005 over boeken was de laatste keer, maar er zijn meer van zulke vragenlijsten geweest. En het is een vraag die ik niet goed begrijp.
Ben je weleens verliefd geworden op een fictief personage uit een boek?
Ik begrijp die vraag niet goed, omdat een goede auteur zijn personages nauwelijks beschrijft, maar het nu juist aan de lezer overlaat daar de details van in te vullen. En het is wat raar narcistisch om verliefd te worden op iemand die je voor een niet onbelangrijk deel zelf bedacht hebt.
Al ken ik ook de cynische uitspraak van Mencken dat liefde de triomf van fantasie over intelligentie is.
Boeken, en verhalen, worden mij verteld. Daar heb ik zelf nauwelijks direct deel aan, behalve dan dat ik vrijwel elke tekst anders lees dan de schrijver bedoeld zal hebben.
En de meeste goede boeken beschrijven gebeurtenissen waarvan ik alleen maar blij ben ze niet te hoeven meemaken. De personages daarin roepen meestal wel gevoel op — het zijn tenslotte mensen — maar tegelijk blijft er ook een duidelijke afstand tot hen. Anders valt er weinig te genieten aan een boek.
Dus is ook de iets gewijzigde beginvraag van dit logje, wie nu mijn literaire helden zijn, mij vreemd. Maar ik schijn daar alleen in te staan.
Ik kan een boek enorm bewonderen, maar zelfs die lof komt al met het voorbehoud dat ik daarmee dus niet automatisch alles goed vind wat zo’n schrijver heeft gemaakt. Laat staan dat de maker van iets goeds daarmee ook automatisch goed zou zijn.
[x]#4117 fan zondag 14 september 2008 @ 13:35:00
