Nerd koopt volkscomputer iii
Misschien dat ik overdreven veel tijd heb besteed aan het uitzoeken van de voor mij juiste netbook. Uiteindelijk zijn het nogal simpele plasticen bakjes. Kwaliteitje Tupperware, maar dan met wat elektronica erin. Ik kan de critici ook niet ongelijk geven die netbooks veel te duur vinden voor wat ze bieden.
Er even van afgezien dat met de Intel Atom-processor voor het eerst een echt zuinige chip ontworpen is, bevatten alle netbooks redelijk ouderwets te noemen technologie. De grafische mogelijkheden zijn nogal beperkt — voor wie van gamen houdt — wat ook de schermresolutie beperkt. En de geluidskwaliteit van de speakers is nog minder dan van de doorsnee laptop — waar die ook al niet overhoudt. Staat er ook nog Windows XP op de standaardmodellen.
Voor vijftig euro meer zijn er heel fatsoenlijke volwassen laptops te koop. Met Vista.
Mijn enthousiasme kwam dan ook vooral door twee elementen. Het lage gewicht van een netbook, gecombineerd met de redelijk grote autonomie. Omdat het altijd een overweging was om een laptop de hele dag mee te sjouwen of niet. Nam ik het ding mee, woog die ’s avonds vier keer zo veel als ’s ochtends. Liet ik hem thuis, drongen zich altijd mails op die ik dan via mijn telefoon moest gaan staan beantwoorden. Worstelend met die toetsjes. Vier keer drukken op de 7 om éen keer de letter ‘s’ te typen.
En aan een apparaat dat ik voortaan overal mee naartoe zou sjouwen, kon maar liever niets verkeerds zijn. Voor zover ik dat vooraf had kunnen voorkomen.
Dus heb ik ze allemaal onder handen gehad. Omdat de inwendige technologie van alle merken zo zeer overeenkomt, ging het me allereerst om twee zaken:
- beviel het scherm me;
- en hoe was het toetsenbord;
Op dat laatste punt vielen de merken Asus en Acer af voor mij. De HP Mini’s vind ik te duur, hoewel het toetsenbord me het best beviel, en de Dell E wordt nergens in winkels verkocht en kon ik dus niet uitproberen.
Bleven erover de MSI Wind 100, en de Samsung NC10. Waarbij de laatste voor hetzelfde geld een twee keer zo grote accu mee krijgt geleverd.
Is het uiteindelijk toch de MSI Wind geworden, voor mij. Om een aantal secundaire redenen. Zo werd me een leuke aanbieding gedaan, waarin de hoeveelheid werkgeheugen verdubbeld werd naar 2 Gigabyte. En het is de meest open netbook, met de meest actieve groep hackers en gebruikers. Doordat de MSI Wind ook onder andere merknamen verkocht wordt bij stampzaken, als Blokker of Aldi, zijn er veel van gemaakt. Wat het voor toeleveranciers weer interessant maakt accessoires te ontwikkelen.
En goed, dan is mijn netbook dus maar een volkscomputer. Uiteindelijk gaat het bij gereedschap niet om de exclusiviteit van het bezit, maar hoe er gebruik van wordt gemaakt.
De accu’s van laptops en notebooks zijn altijd het eerst aan hun eind. Dus is het vooraf al interessant te onderzoeken welk merk het goedkoopst is bij het vervangen van zo’n onderdeel.
[slot morgen: de eerste ervaringen in het gebruik]
[x]#5039 fan vrijdag 26 december 2008 @ 23:04:48
