Wat vind ik nu een mooi boek? | 07

Lang was mijn plan iets te doen met het hierboven afgebeelde boekenkaft, en ook een postje te wijden aan lelijke vormgeving. Vooral in de jaren zeventig, en in het begin van het desktop design, zijn er behoorlijk verschrikkelijke omslagen gemaakt.

Tegelijk ook begreep ik dat het weinig zin heeft. Kaften doen er niet meer toe als een boek eenmaal gelezen wordt. Bovendien vind ik lelijke omslagen eerder grappig dan storend. Terwijl een slecht vormgegeven inhoud me wel zeer kan storen.

Heel ergerlijk is het bijvoorbeeld om een boek op glimmend papier te drukken, terwijl de tekst daarin belangrijker is dan de illustraties, zoals de uitgever van Alberto Manguel een paar keer presteerde.

Maar nog ergerlijker is wat Augustus deed met de fotosyntheses van Rudy Kousbroek. Terwijl het in de boeken telkens gaat om wat er op een foto te zien is, zijn die foto’s met een zo grof raster afgedrukt dat Kousbroek regelmatig details beschrijft die er helemaal niet lijken te zijn.

Zulks stoort, en zet zich vast in vooroordelen over de uitgever.